پيش‌بيني نشانه‌هاي وسواس فكري و عملي براساس حساسيت اضطرابي، پريشاني روانشناختي و انعطاف‌پذيري روانشناختي در دانشجويان

هدف از پژوهش حاضر، پيش‌بيني نشانگان وسواس فكري‌عملي بر اساس حساسيت اضطرابي، پريشاني روانشناختي و انعطاف‌پذيري روانشناختي در دانشجويان بود. روش اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دختر و پسر دانشگاه سمنان بود كه از ميان آن‌ها، 311 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش از مقياس وسواس فكريعملي (فوا و همكاران، 2002)، مقياس تجديدنظر شده حساسيت اضطرابي (رايس و پترسون، 1987)، نسخه دوم پرسشنامه پذيرش و عمل (بوند و همكاران، 2011) و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (لوي باند و لوي باند، 1995) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تحليل شد. تحليل داده‌ها نشان داد كه ابعاد حساسيت اضطرابي، انعطاف‌پذيري روانشناختي و ابعاد پريشاني روانشناختي با نشانگان وسواس فكري‌عملي همبستگي معنادار دارند (0.01 P ). نتايج رگرسيون حاكي از اين بود كه پريشاني روانشناختي، حساسيت اضطرابي و انعطاف‌پذيري روانشناختي به ترتيب 31 درصد، 35 درصد و 36 درصد از واريانس نشانگان وسواس فكري‌عملي را تبيين كردند. اين سه متغير به طور همزمان با هم توانستند 37 درصد از واريانس نشانگان وسواس فكري‌عملي را تبيين كنند. باتوجه به نقش مهم انعطاف‌پذيري روانشناختي، حساسيت اضطرابي و ابعاد پريشاني روانشناختي در پيش‌بيني نشانگان وسواس فكري‌عملي در دانشجويان، طراحي مداخلات مبتني بر بهبود اين ويژگي ها به عنوان مبنايي براي ارتقاي كيفيت زندگي اين گروه از افراد پيشنهاد مي‌شود.