مقايسه استرس والدگري و مهارت‌هاي خودنظم‌دهي خشم در والدين كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي و والدين كودكان مبتلا به اتيسم

اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي و اتيسم از اختلالات عصبي-رشدي هستند كه براي والدين و خانواده مشكلات متعددي در حوزه هايي چون فرزندپروري و سلامت رواني والدين ايجاد مي كنند. هدف پژوهش حاضر مقايسه استرس والدگري و مهارت هاي خودنظم دهي خشم در والدين كودكان مبتلا به نارسايي توجه/ بيش فعالي و والدين كودكان مبتلا به اتيسم بود. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع علّي-مقايسه اي بود. تعداد 60 والد (30 والد كودك مبتلا به اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي و 30 والد كودك مبتلا به اختلال اتيسم) با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از شاخص استرس والدگري فرم كوتاه (آبيدين، 1983) و پرسشنامه صفت و حالت بيان خشم (اسپيلبرگر، 1999) جمع آوري گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي براي دو گروه مستقل استفاده شد. نتايج نشان داد نمرات ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻭﺍﻟﺪﮔﺮﻱ و مهارت هاي خودنظم دهي خشم در والدين كودكان مبتلا به اختلال اتيسم به طور معناداري بالاتر از والدين كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي بود (P 0.05). بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه والدين كودكان مبتلا به اتيسم در مقايسه با والدين كودكان بيش فعال استرس والدگري بيشتري را تجربه مي كنند و والدين كودكان بيش فعال از مهارت هاي خود نظم دهي خشم كمتري برخوردارند، كه مي تواند ناشي از نياز هاي خاص اين كودكان باشد. بدين ترتيب طراحي و اجراي مداخلات مناسب روان شناختي و آموزشي براي والدين اين كودكان مي تواند تا حد زيادي راهگشا باشد.