اثربخشي آموزش مهارت‌هاي هيجاني-اجتماعي بر شايستگي هيجاني/ اجتماعي و بهزيستي روانشناختي دختران تك والد

هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي هيجاني-اجتماعي بر شايستگي هيجاني-اجتماعي و بهزيستي روانشناختي دختران تك والد بود. پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش تمامي دانش‌آموزان دختر تك والد دوره دوم متوسطه شهرستان سراب در سال 1398 بودند كه از بين آنان تعداد 30 نفر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و در گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) به شيوه تصادفي جايگزين شدند. گروه آزمايش 10 جلسه 75 دقيقه اي آموزش مهارت‌هاي هيجاني-اجتماعي دريافت نمودند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه شايستگي اجتماعي (پرندين، 1385) و مقياس بهزيستي روانشناختي (ريف، 1980) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون تحليل واريانس تك متغيره (ANCOVA) انجام پذيرفت. يافته‌ها نشان داد آموزش مهارت‌هاي هيجاني-اجتماعي تأثير معناداري بر بهبود شايستگي هيجاني/اجتماعي (F= 112.83, P 0.01) و بهزيستي روانشناختي (F =102.63, P 0.01) دختران تك والد داشت. اين نتايج بيان مي كند كه آموزش اين مهارت ها براي دانش‌آموزان تك والد مي تواند زمينه ساز افزايش كاركردهاي مناسب اجتماعي و رواني در آنان شود.