مطالعه اثر مديريت آبياري و محلول پاشي محرك هاي رشد بر عملكرد كمي و برخي ويژگي هاي كيفي زعفران

به منظور بررسي اثر زمان آبياري و محلول پاشي برخي محرك هاي رشد بر زعفران، آزمايشي در دو سال زراعي 96 -1395  و 97-1396 در شهرستان زاوه  خراسان رضوي انجام و داده هاي حاصل از سال دوم (97-1396) مورد تحليل قرار گرفت. آزمايش به صورت  كرت هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار بود. عامل اصلي مديريت آبياري در 4 سطح I1   (آبياري اول طبق عرف منطقه يعني 20 مهر ماه)، I2  (آبياري اول ده روز ديرتر از عرف منطقه (30 مهر ماه))، I3 (آبياري طبق عرف منطقه به همراه يك آبياري اضافي ده روز پس از آخرين آبياري (20 مهر ماه+ 10 ارديبهشت ماه)) و I4 (آبياري اول ده روز ديرتر از عرف منطقه به همراه يك آبياري اضافي ده روز پس از آخرين آبياري (30 مهر ماه+ 10 ارديبهشت ماه))  بودند. همچنين  عامل فرعي شامل تيمارهاي محلول پاشيG1   (شاهد بدون محلول پاشي)،G2  (محلول پاشي اسيد سالسيليك)، G3  (محلول پاشي كود كامل ميكرو)، G4  (محلول پاشي نانو ذرات دي اكسيد تيتانيوم) و G5 (محلول پاشي نانوذرات دي اكسيد سيليسيم) بود. در اين آزمايش صفات مختلف گل و بنه و ويژگي هاي كيفي كلاله تعيين شد. نتايج مقايسه ميانگين هاي ويژگي هاي بنه نشان داد تيمارهاي محلول پاشي كود كامل ميكرو و دي اكسيد سيليسيم بيشترين تعداد بنه دختري (5.56) را داشتند، به طوريكه كاربرد اين دو ماده حدود 25 درصد افزايش نسبت به شاهد نشان دادند. همچنين آبياريI4  با 7.06 كيلوگرم در هكتار كمترين، و آبياري I1 با 10.463 كيلوگرم در هكتار بيشترين مقدار وزن خشك كلاله و خامه را به خود اختصاص دادند. محلول پاشي كود كامل ميكرو با 10.275 كيلوگرم در هكتار وزن خشك كلاله و خامه برترين تيمار بود. بالاترين مقدار كروسين در بين تيمارهاي محلول پاشي مربوط به كود كامل با 264.5 و دي اكسيد تيتانيوم با 263.8 ميلي گرم بر گرم بود. مقدار پيكروكروسين در تيمارهاي كود كامل و اسيد ساليسيليك نسبت به شاهد داراي افزايش بود. همچنين تيمار محلول پاشي اسيد ساليسيليك با مقدار 0.930 ميلي گرم بر گرم بيشترين ميزان كلروفيل را  نشان داد. به طور كلي به منظور كسب حداكثر عملكرد، آبياري بر اساس عرف منطقه در 20 مهر ماه و همچنين مصرف كود كامل توصيه مي شود.