عنوان مقاله :
بازآفريني بافت تاريخي مبتني بر توسعۀ ميان افزا؛ راهكاري در پايداري اجتماعي - اقتصادي شهر
عنوان به زبان ديگر :
Regeneration the historical context based on Infill development; A solution to the social -economic sustainability of the city
پديد آورندگان :
بوچاني، محمدحسين دانشگاه شهيد بهشتي , بهرام پوري، آذين دانشگاه آزاد اسلامي تهران جنوب , جهانشاهي، سجّاد دانشگاه آزاد اسلامي تهران جنوب
كليدواژه :
توسعۀ ميان افزا , تجارب برنامه ريزي , پايداري شهري , بازآفريني شهري , بافت تاريخي
چكيده فارسي :
در رويكرد توسعه پايدار، براي كنترل رشد افقي شهرها كه موجب مشكلات كالبدي و اجتماعي، شكل‌گيري بافت‌هاي فرسوده و عدم تعادل در سيستم خدمات‌رساني شهري مي‌شود، بهتر است به جاي زيرِ ساخت بردن زمين‌هاي حاشيه‌اي شهرها، اراضي خالي‌مانده درون شهري، بالاخص بافت‌هاي فرسوده توسعه يابند، مشروط به اينكه با افزايش سرانه‌ي خدمات شهري نيز همراه گردند. پژوهش حاضر ابعاد اجتماعي–اقتصادي توسعه ميان‌افزا و تاثير آن بر پايداري شهري را مطابق با آموزه‌هايي كه براي بافت تاريخي شهر تهران استخراج شده؛ تحليل كرده و راهبردها و سياست‌هايي براي توسعه ميان‌افزاي محله عودلاجان تهران ارائه مي‌كند. با مرور ادبيات اين رويكرد در ايران و جهان و بازخواني مفهوم توسعة مجدد اراضي رها شده و قهوه‌اي، اهميت اين موضوع در توسعة شهري تبيين شده است، سپس با مستندسازي تجارب داخلي و خارجي و بررسي نقاط ضعف و قوت برنامه‌هاي اجرا شده، زمينة ارتقاء دانش نظري در عرصة توسعة دروني و توسعة مجدد اين اراضي فراهم آمده تا بتوان سياست‌هاي كارآمدتري را اتخاذ كرد. روش تحقيق، از نوع تحليلي- تفسيري بر پايه مطالعات و ارزيابي نمونه‌هاي موردي است و نتايج آن نشان‌دهنده اهميت توسعة مجدد اراضي رها شده درون شهري است كه علاوه بر كيفيت-بخشي در عرصه پروژه، در بافت پيراموني به عنوان محرك برنامه‌هاي بازآفريني شهري عمل مي‌كنند. هدف اصلي اين پژوهش شناخت و بررسي پهنه‌هاي توسعه ميان افزاي محله عودلاجان تهران و اولويت‌ها و ظرفيت‌هاي آن و پاسخ به پرسش اصلي تدوين شده است: محله عودلاجان تهران چه فرصت‌هايي براي توسعه ميان‌افزا دارد؟
چكيده لاتين :
In the sustainable development approach,in order to control the horizontal growth of cities,which causes physical and social problems,the formation of worn-out structures
and imbalances in the urban service system,it is better to empty vacant lands within the
city,especially worn-out structures,instead of infrastructure.To be developed,provided
that they are accompanied by an increase in the percapita municipal services.The
present study examines the social-economic dimensions of infill development and
its impact on urban sustainability in accordance with the teachings extracted for the
historical context of Tehran;Analyzes and presents strategies and policies for the infill
development of Tehran’s oudlajan neighborhood.By reviewing the literature of this
approach in Iran and the world and documentation the concept of redevelopment of
abandoned and brown lands,the importance of this issue in urban development has
been explained,then by documenting domestic and foreign experiences and examining
the strengths and weaknesses of implemented programs,knowledge promotion A view
has been provided in the field of internal development and redevelopment of these
lands in order to adopt more effective policies.The research method is analyticalinterpretive
based on the study and evaluation of case studies and its results indicate
the importance of redevelopment of abandoned lands within the city that in addition to
improving the quality of the project in the context as an incentive for urban regeneration
programs.The main purpose of this study is to identify and study the infill development
zones of Tehran oudlajan neighborhood and its priorities and capacities and to answer
the main question:What opportunities does oudlajan neighborhood of Tehran have for infill development?
عنوان نشريه :
اقتصاد و برنامه ريزي شهري
