بررسي كيفيت ارائه مراقبت بيمار محور از ديدگاه مددجويان ناباروري در مراكز كمك باروري بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي

مقدمه: توجه به نيازهاي زوجين نابارور و مشاركت دادن آنها در برنامه درمان، به آنها اين اجازه را مي دهد تا به صورت مؤثرتري به مقابله با اين مشكل بپردازند. مراقبت بيمار محور بر اين اصل استوار است كه كل منابع و فعاليت هاي سازمان بايد حول محور بيمار سازماندهي شود. مطالعه حاضر با هدفبررسي كيفيت ارائه مراقبت بيمار محور از ديدگاه مددجويان نابارور انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه توصيفي در سال 1398 بر روي 200 مددجوي نابارور مراجعه‌كننده به مراكز كمك‌ باروري بيمارستان هاي منتخب شهيد بهشتي انجام شد. گردآوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بيمار محوري در مددجويان ناباروري انجام شد. اين پرسشنامه مشتمل بر 50 سؤال در 8 حيطه شامل: حيطه دسترسي، اطلاعات، ارتباطات، مشاركت بيمار، احترام به ارزش‌هاي بيمار، تداوم و حمايت از بيمار، صلاحيت كاركنان و حيطه سازمان مراقبت است كه حداقل نمره در هر حيطه صفر و حداكثر 3 مي‌باشد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 18) و آزمون‌هاي توصيفي و رگرسيون انجام شد. يافته‌ها: بيشترين عامل ناباروري مربوط به زنان با 132 نفر (66.0%) و سپس عامل مشترك مردانه و زنانه با 62 مورد (31.0%) بيان شده بود. ميانگين طول مدت ناباروري 3.67±5.35 سال به‌دست آمد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه در بازه امتيازي بين 30، ميانگين محوريت بيماران در درمان ناباروري 1.50 بود. پايين‌ترين ميزان بيمار محوري مربوط به حيطه دسترسي (0.37 از 3) و بالاترين آن مربوط به حيطه سازمان مراقبت (2.40 از 3) بود. نتيجه‌گيري: كيفيت مراقبت بيمار محور سطح متوسط (1.5) از سطح مطلوب (3) به‌دست آمد، لذا ضروري است كه زيرساخت‌هاي نظام سلامت كشور اصلاح شده و رويكرد بيمار محور به‌طور گسترده در كشور آموزش و اجرا شود. در جهت عملياتي شدن اين مهم بايد همچنين عوامل تأثيرگزار بر مراقبت بيمار محور را شناسايي نمود.