مقايسه گونه‌هاي كانديدا در مبتلايان به واژينيت كانديدايي در تربت‌جام و ارتباط آن با ديابت

مقدمه: ولوواژينيت كانديدايي (VVC)، يكي از عفونت‌هاي شايع واژينال در زنان و در زنان مبتلا به ديابت مي‌باشد. با وجود اينكه كانديدا آلبيكنس به‌‌عنوان شايع‌‌ترين عامل اين عفونت گزارش شده است، اما تغييراتي در الگوي كانديداهاي ايجاد‌ كننده  ولوواژينيت كانديدايي ايجاد شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسي فراواني ايزوله‌‌هاي غالب كانديدا در مبتلايان به ولوواژينيت كانديدايي در تربت‌جام و ارتباط آن با ابتلاء به ديابت انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه مقطعي، 428 نفر از زنان مشكوك به ولوواژينيت كانديدايي مراجعه‌كننده به مراكز درماني شهرستان تربت‌جام در سال 1398 مورد بررسي قرار گرفتند. 2 نمونه از ترشحات واژن هر بيمار گرفته شد. نمونه اول بر روي محيط كشت سابورو دكستروز آگار كشت داده شد و نمونه دوم نيز به‌روش اسمير مرطوب مورد آزمايش ميكروسكوپي مستقيم قرار گرفت. به‌منظور تعيين گونه، كلني‌هاي كانديدا بر روي محيط كروم آگار پاساژ داده شد. اطلاعات دموگرافيك و سابقه ديابت در شركت‌كنندگان بررسي شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون كاي دو انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: تعداد 309 مورد كشت مثبت مخمري از مبتلايان به ولوواژينيت كانديدايي به‌دست آمد. گونه‌هاي كانديدايي شناسايي شده شامل كانديدا آلبيكنس (46.9%)، كانديدا گلابراتا (17.2%)، كانديدا پاراپسيلوزيس (14.5%)، كانديدا كروزه‌اي (10.7%) و كانديدا تروپيكاليس (10.7%) بودند. در 13.3% موارد نيز محيط‌هاي كشت داراي دو نوع گونه كانديدايي بودند. 41 نفر (13.3%) از مبتلايان به ولوواژينيت كانديدايي نيز مبتلا به ديابت بودند كه ارتباط معناداري مشاهده نشد.   نتيجه‌گيري: فراواني كانديداهاي غيرآلبيكنس نسبت به گونه كانديدا آلبيكنس در مبتلايان به ولوواژينيت كانديدايي در شهر تربت‌جام به نسبت بيشتر است و كانديدا گلابراتا در بين گونه‌هاي غيرآلبيكنس بيشترين فراواني را دارد. ابتلاء به ولوواژينيت كانديدايي در مبتلايان به ديابت قابل توجه نيست. در مبتلايان به ديابت كانديدا پاراپسيلوزيس بيشترين فراواني را به‌عنوان گونه غيرآلبيكنس دارد.