بررسي تأثير سولفات منيزيم بر وضعيت انعقادي خون در مادران باردار مبتلا به پره‌اكلامپسي

مقدمه: بر اساس برخي مطالعات، منيزيم در غلظت‌هاي فارماكولوژيك، داراي اثرات آنتي‌ترومبوتيك بوده و موجب اختلال عملكرد پلاكت در محيط آزمايشگاهي و داخل بدن مي‌گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير سولفات منيزيم بر وضعيت انعقادي خون در مادران باردار مبتلا به پره اكلامپسي انجام شد.روش‌كار: اين مطالعه مقطعي در سال 93-1392 بر روي 56 مادر باردار مبتلا به پره اكلامپسي انجام شد. مدت زمان سيلان، زمان پروترومبين، زمان نسبي ترومبوپلاستين، تعداد پلاكت و سطح منيزيم قبل و 2 ساعت بعد از تزريق سولفات منيزيم اندازه‌گيري شد. داده‌ها پس از گردآوري با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون‌هاي آزمون تي زوجي و كاي اسكوئر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: ميانگين سطح منيزيم سرم بيماران 51.0 ±4.53 ميلي‌اكي والان در ليتر بود. ميانگين تعداد پلاكت بيماران قبل از تجويز منيزيم 43.84±176.55 هزار و بعد از تجويز منيزيم 51.51±173.25 هزار بود كه اختلاف معناداري نداشت (0.108=p). ميانگين PT (زمان پروترومبين) قبل از شروع درمان 0.69±13.36 ثانيه و بعد از شروع درمان 0.79±13.57 ثانيه بود (0.059=p). ميانگين PTT قبل از شروع درمان 2.05±38.1 ثانيه و بعد از شروع درمان 2.92±38.26 ثانيه بود (0.756=p) و ميانگين BT زنان قبل از تجويز منيزيم 39.7±109.55 ثانيه و بعد از تجويز منيزيم 44.87±48/ 123 ثانيه بود (0.013=p).نتيجه‌گيري: زمان سيلان زنان باردار بعد از تجويز سولفات منيزيم با مقادير درماني افزايش يافت.