بررسي نقش راهبردِ بازآفريني در ساماندهي بافت‌هاي قديمي و فرسوده شهرها با رويكرد توسعه پايدار مطالعه موردي: محله غريبان شهر اردبيل

موضوع فرسودگي بافت قديمي، امروزه يكي از مهم‌ترين چالش‌ها و مسائل اغلب شهرهاي كهن ايراني است كه فرا روي جامعه‌ي تصميم گيران و برنامه ريزان شهري قرارگرفته است. در دهه‌هاي اخير رشد شتابان شهرنشيني و توسعه و گسترش بي‌رويه شهرها؛ تنگناها، معضلات و پيچيدگي‌هايي را به همراه داشته كه شدت يافتن ضرباهنگ تغيير فضايي كالبدي در بخش‌هاي قديمي و‌ مركزي شهرها از پيامدهاي آن پديده بوده است. پژوهش حاضر به دنبال بررسي و ارزيابي بازآفريني محله قديمي غريبان شهر اردبيل، در جهت تحرك و سرزندگي با ايجاد سلسله‌مراتب خدماتي، افزايش كيفيت‌هاي محيطي و ارتقاي ايمني و امنيت محلي مي‌باشد. روش تحقيق، توصيفي تحليلي بوده و براي ارزيابي بازآفريني، چهار مؤلفه كالبدي، محيطي، اجتماعي و اقتصادي با زيرمعيارهايشان موردبررسي قرارگرفته است. جامعه آماري شامل كل جمعيت محله موردمطالعه به تعداد 3335 نفر مي‌باشد كه برمبناي فرمول كوكران350 نفر به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. جهت تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده گرديد. در بخش آمار توصيفي از ميانگين و انحراف معيار و در بخش آمار استنباطي از آزمون T تك نمونه‌اي و تحليل واريانس و لون استفاده به عمل آمد. نتايج آزمون تي تك نمونه‌اي تفاوت معني‌داري را بين ميانگين تأثير بازآفريني محله غريبان بر كاهش مشكلات كالبدي، اجتماعي و اقتصادي نشان مي‌دهد، بنابراين مي‌توان گفت كه بازآفريني محله غريبان بر كاهش مشكلات كالبدي، اجتماعي و اقتصادي محله غريبان كاملاً مؤثر است. اما ميانگين متغير كيفيت محيطي كمتر از ميانگين نظري 3 بوده و مي‌توان گفت بازآفريني محله غريبان بر كاهش مشكلات كيفيت محيطي محله غريبان چندان مؤثر نبوده است.