مهارت‌هاي حركتي درشت و ظريف و برخي عوامل مؤثر برآن در كودكان شهر بوشهر در سال 1398

زمينه: اختلال در مهارت ‌حركتي از شايع‌ترين اختلالات بين كودكان دبستاني است. با توجه به اهميت مهارت ‌حركتي در سلامتي، مطالعه حاضر با هدف بررسي مهارت‌هاي حركتي درشت و ظريف و برخي عوامل مؤثر برآن در كودكان شهر بوشهر در سال 1398 صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفي تحليلي، 403 كودك سن مدرسه شهر بوشهر مورد بررسي قرارگرفتند. نمونه‌گيري بصورت تصادفي خوشه‌اي از هر منطقه شهر بوشهر و از دبستان‌هاي دولتي و غيردولتي پسرانه و دخترانه انجام شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعيت‌شناختي، شاخص‌هاي آنتروپومتريك و فرم كوتاه آزمون تبحر‌حركتي برونينكس اوزرتسكي بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون‌هاي تحليلي (رگرسيون تك متغيره و چند متغيره)، تحليل گرديدند. سطح معني‌داري در تمام موارد كمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سني كودكان شركت‌كننده در پژوهش 1/72 ±9/65 سال و ميانگين مهارت ‌حركتي درشت و ظريف به‌ترتيب 7/52 ±29/18 و 00/17 ±28/5 بود. متغيرهاي پيش‌بين مهارت حركتي درشت روي هم 18 درصد از واريانس اين متغير را تبيين مي‌نمودند و مدل آزمون شده از لحاظ آماري معني‌دار بود (0/001 p). جنس پسر، سن كودك، سطح تحصيلات‌ پدر (زير ديپلم)، ارتباط مستقيم و كارمند بودن مادر و شاخص‌توده بدني ارتباط معكوس با مهارت حركتي درشت داشتند (0/05 p). متغيرهاي پيش‌بين مهارت حركتي ظريف روي هم 22 درصد از واريانس اين متغير را تبيين مي‌نمودند و مدل آزمون شده از لحاظ آماري معني‌دار بود (0/001 p). سن كودك و سطح تحصيلات ‌پدر (زير ديپلم) با مهارت ‌حركتي ظريف ارتباط مستقيم داشتند (0/05 p). نتيجه‌گيري: اتخاذ تدابير مناسب براي ارتقاء مهارت ‌حركتي و برنامه‌هاي مبتني بر خانواده، مدرسه و جامعه در كودكان به ويژه دختران، كودكان با شاخص‌توده بدني بالا و كودكاني كه مادر آن‌ها خانه‌دار نيستند ضروري است. پيشنهاد مي‌شود مطالعات آينده‌نگر و طولي با استفاده از ابزار فرآيند محور جهت بررسي عوامل مرتبط با مهارت‌هاي حركتي كودكان صورت گيرد.