تأثير تمرينات اصلاحي با رويكرد جديد ‏ بر قدرت ايزومتريك افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونيشن

هدف: سندرم انحراف پرونيشن يكي از شايع ترين ناهنجاري هاي بدني است كه موجب ناراستايي هاي در ساختارهاي بخش كمري-لگني و اندام تحتاني مي شود. هدف اين پژوهش، تعيين تاثير تمرينات اصلاحي  با رويكرد جديد بر قدرت ايزومتريك عضلات پايين تنه افراد مبتلا سندرم انحراف پرونيشن بود. روش بررسي: در اين تحقيق نيمه تجربي، 30 داوطلب كه سندرم انحراف پرونيشن داشتند را انتخاب و به صورت تصادفي و مساوي در دو گروه 15 نفري گروه كنترل (ميانگين ± انحراف معيار، سن: 1/8±12/6 سال، قد: 9/6±166/4 سانتي متر، وزن: 9/9±68/6 كيلوگرم، شاخص توده بدن:2/2±24/7 كيلوگرم برمتر مربع) و تجربي (ميانگين ± انحراف معيار، سن: 1/72±12/60 سال، قد: 6/58±165/33 سانتي متر، وزن: 5/72±67/12 كيلوگرم، شاخص توده بدن: 1/63±24/55 كيلوگرم برمتر مربع) تقسيم بندي شدند. گروه تجربي، تمرينات اصلاحي با رويكرد جديد را به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته به مدت يك ساعت) اما گروه كنترل، فعاليت هاي طبيعي و روزمره خود را اجرا كردند. قبل و بعد از 12 هفته اجراي تمرينات، قدرت ايزومتريك عضلات پايين تنه ( دينامومتر ديجيتال) مورد ارزيابي قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها آزمون آماري آناليز واريانس با اندازه هاي تكراري به همراه آزمون تعقيبي بونفروني در سطح خطاي پنج درصد استفاده شد (0/05 p). يافته ها: گروه تجربي به دنبال12 هفته تمرينات اصلاحي با رويكرد جديد در قدرت ايزومتريك عضلات پايين تنه بهبودي معناداري پيدا كردند (0/001 p). اما در گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد (0/05p ). به علاوه، پس از انجام مداخله، قدرت ايزومتريك عضلات پايين تنه در گروه تجربي به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0/001 p) در حالي كه اين تفاوت در پيش آزمون معنادار نبود (0/05 p). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه تمرينات اصلاحي با رويكرد جديد سبب بهبودي در قدرت ايزومتريك عضلات پايين تنه در افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونيشن مي شود، لذا براي اين دسته از افراد توصيه مي شود.