بررسي ‏ مقايسه اي شاخص هاي تنفسي درافراد مبتلا به اختلال اضطراب‎ ‎فراگير و افراد سالم

هدف: اختلال اضطراب فراگير (Generalized Anxiety Disorder; GAD) يكي از شايع ترين اختلالات روحي-رواني است. تا كنون مطالعه اي به بررسي شاخص هاي تنفسي آن ها نپرداخته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسي مقايسه اي شاخص هاي الگوي تنفس افراد سالم و افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير مي باشد. روش بررسي:  در اين مطالعه مقطعي 16  فرد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير با 16 فرد سالم كه در ويژگي هاي دموگرافيك با هم همسان شده بودند؛ مقايسه شدند.  شاخص هاي تنفسي مورد بررسي شامل فشار دي اكسيد كربن بازدمي و نرخ تنفس كه با استفاده از دستگاه كپنوگراف به دست آمد، بازدم سريع در ثانيه اول (Forced Expiratory Volume in First Second ;FEV1) و ظرفيت حياتي پرفشار (Forced Vital Capacity ; FVC) و نسبت FEV1 به FVC داده هاي اسپيرومتري بودند و  پرسشنامه تنفسي نيمگن جهت ارزيابي هايپرونتيلاسيون به كار رفت. يافته ها: بيماران اضطرابي FEV1 و درصد FEV1 به FVC كمتري درمقايسه با افراد سالم داشتند. ميزان دي اكسيدكربن انتهاي بازدمي و نرخ تنفس اختلاف معني داري بين دو گروه داشتند. شاخص دي اكسيدكربن بازدمي در مبتلايان به اختلال اضطراب فراگير نسبت به افراد سالم كاهش و در مقابل شاخص تعداد تنفس در اين گروه افزايش يافت. نمره پرسشنامه نيمگن در گروه بيماران اضطرابي  بـه طـور معني داري بالاتر از افراد سالم بود. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد الگوي تنفسي افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير متفاوت از افراد سالم و هايپرونتيلاسيون است. بنابراين بررسي عملكرد سيستم تنفس افراد مبتلا مي تواند در روند زود هنگام تشخيص و درمان مسايل تنفسي و ارجاع آنان به مراكز فيزيوتراپي موثر باشد.