اﻧﺘﺨﺎب راهبرد تخصيص آب در آبخوان همدان– بهار ﺑﺮ اﺳﺎس تحليل ﺳﻮات و روﯾﮑﺮد ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪﻣﻌﯿﺎره

رشد روزافزون مناطق مواجه با محدوديت منابع آب، اتخاذ راهبردهاي مديريت سازگارانه‌ي آب را در وراي روش‌هاي سنتي مديريت عرضه و تقاضا، تبديل به امري الزامي نموده است. ﭘﮋوﻫﺶ حاضر ﺑﺎ ﻫﺪف ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و رتبه‌بندي راﻫﺒﺮدﻫﺎي تخصيص آب بر اساس چارچوب تحليل و ارزيابيﺳﻮات (ﻗﻮت، ﺿﻌﻒ، ﻓﺮﺻﺖ و ﺗﻬﺪﯾﺪ) صورت گرفته است. در اﯾﻦ راه جهت وزن دهي و اولويت‌بندي راهبردهاي تدوين‌شده از مدل‌هاي ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ تصميم‌گيري ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره، بهره‌گرفته شد. از سوي ديگر براي رتبه‌بندي ابعاد از روش وﯾﮑﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. در تحقيق حاضر با بهره‌گيري از ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖﺳﺎخته اطلاعات مورد نياز گردآوري شد. جهت تأييد رواﯾﯽ ﻣﺤﺘﻮاي ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ از ﻧﻈﺮات اﺳﺎﺗﯿﺪ و ﺧﺒﺮﮔﺎن به‌صورت ﭼﻬﺮه ﺑﻪ ﭼﻬﺮه (ﺑﺎ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي) بهره‌جويي شد. نتايج نشان داد كه مشاركت ذينفعان در شكل‌گيري الگوهاي تفويض آب‌ و عدم كفايت سازوكارهاي جبراني و پرداخت غرامت به ترتيب به‌عنوان مهم‌ترين نقاط قوت و ضعف و همچنين آگاهي فعالان مدني نسبت به محدوديت آب و استحصال غيرقانوني به ترتيب به‌عنوان مهم‌ترين فرصت ‎ها و تهديدهاي تخصيص آب در آبخوان همدان بهار شناخته شدند. از سوي ديگر نتايج روش ديمتل نشان‌گر اين امر است كه در ميان گروه‌هاي راهبردي، راهبردهاي تهاجمي و بازنگري به‌ترتيب دربرگيرنده‌ ‌عنوان اثرگذارترين و اثرپذيرترين گروه‌هاي راهبردي مي‌باشند. همچنين نتايج ANp نشان داد كه راهبرد تسهيم منصفانه منافع اقتصادي حاصل از تخصيص منابع آب در رتبه‌ي نخست قرار گرفته است. در نهايت بر اساس روش ويكور بعد محيط ‌زيستي اولويت نخست را در ميان ابعاد به خود اختصاص داده است.