تأثير چهار هفته تمرين مقاومتي هايپوكسي بر هايپرتروفي و عملكرد عضلۀ دوسر بازويي مردان سالم

افزايش ترشح عوامل رشدي و متابوليكي به‌وسيلۀ تمرينات هايپوكسي نشان داده شده، اين در حالي است كه عملكرد عضلاني به‌عنوان عامل اثرگذار اجراي ورزشي مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير 4 هفته تمرين مقاومتي در شرايط هايپوكسي بر هايپرتروفي و عملكرد عضلۀ دوسر بازويي مردان سالم بود. 16 مرد جوان سالم به‌صورت تصادفي در دو گروه تمرين مقاومتي در شرايط هايپوكسي (فشار سهمي اكسيژن 13 درصد: 8 نفر) و نورموكسي (فشار سهمي اكسيژن 20 درصد: 8 نفر) قرار گرفتند. برنامۀ تمريني براي هردو گروه به مدت 4هفته شامل 3 جلسه تمرين (60 درصد يك تكرار بيشينه تا واماندگي، سه سِت و يك دقيقه استراحت) حركت جلوبازو ايستادۀ هالتر در هفته با 48 ساعت ريكاوري پس از تمرين انجام گرفت. قدرت به‌وسيلۀ يك تكرار بيشينه، هايپرتروفي با استفاده از معادلۀ بورش و عملكرد عضلاني به‌وسيلۀ دستگاه آيزوكينتيك قبل و بعد از 4 هفته تمرين ارزيابي شد. در مقايسۀ دو گروه با هم تفاوت‌هاي آماري معناداري براي قدرت و شاخص خستگي مشاهده شد (0.05≥P). ولي ديگر عوامل شامل درصد چربي دوسر بازويي، هايپرتروفي، گشتاور مفصل آرنج در انقباض درون‌گرا و برون‌گرا، كل كار انجام‌گرفتۀ عضلۀ دوسر بازويي در انقباض درون‌گرا و برون‌گرا، نسبت فعاليت عضلات موافق به مخالف تفاوت معناداري نداشتند (0.05≤P). به‌نظر مي‌رسد 4هفته تمرين مقاومتي هايپوكسي با بهبود معنادار قدرت و شاخص خستگي همراه مي‌شود و اين در حالي است كه هايپرتروفي و شاخص‌هاي عملكرد عضلاني با درنظر گرفتن حجم تمرين كمتر در شرايط هايپوكسي تغييرات مشابهي را نشان دادند.