ظرفيت چراي كوتاه مدت مراتع طالقان مياني

تعيين ظرفيت چرا، يكي از اساسي ترين موارد در اداره مرتع است و عدم رعايت آن، يكي از عوامل تخريب مرتع است. هدف از اين پژوهش، تعيين ظرفيت چرا در مراتع طالقان مياني در قالب سياست كوتاه مدت است تا عواملي كه در محاسبه ظرفيت چرا بايد اعمال شود، مورد توجه قرار گيرد و بتوان علاوه بر حفاظت، به بهبود وضعيت مرتع نيز كمك كرد.نمونه برداري در خرداد ماه 1392، از پوشش گياهي با روش تصادفي سيستماتيك انجام و مقدار توليد علوفه در هر تيپ گياهي به تفكيك گونه هاي قابل چراي دام از هر سه كلاس خوشخوراكي I, II, III، برداشت شد. بعد از آن، حد بهره برداري مجاز تعيين وسپس ظرفيت چراي كوتاه مدت، به روش محاسبه انرژي روزانه مورد نياز دام و با توجه به كيفيت علوفه تعيين شد. نتايج حاكي از آنست كه ظرفيت چرا در منطقه از 0 تا 1534 رأس گوسفند نژاد فشندي در طول فصل چرا (4 ماه) تغيير مي كند. مساحت لازم براي چراي يك رأس گوسفند نژاد فشندي در طول فصل چرا از 1.92 تا 8.63 هكتار متغير است. بطور كلي بر مبناي نتايج، ظرفيت چراي تمام مراتع مورد مطالعه در طول فصل چرا (4 ماه)، معادل 6802 رأس گوسفند بالغ نژاد فشندي است كه براي چراي يك رأس گوسفند بالغ نژاد فشندي، بطور متوسط 3.76 هكتار از مراتع منطقه توصيه مي شود و اين در حالي است كه ظرفيت چرا در مراتع مورد مطالعه براي مراتع با وضعيت خوب، تقريبا برابر با 145 راس گوسفند نژاد فشندي در هر هكتار و براي مراتع با وضعيت ضعيف، برابر با 19 راس دام در هكتار است. از اين رو در محاسبه ظرفيت چرا لازم است به خوشخوراكي گياهان، حد بهره برداري مجاز، كيفيت علوفه و تفاوت در نياز روزانه دام بسته به وزن دام چراكننده در مرتع و ميزان تحرك آن نيز توجه نمود. بنابراين تحقيق حاضر سعي دارد توجه همكان را به اين نكته معطوف دارد كه در محاسبه ظرفيت چرائي مرتع بايد به همه عوامل تاثير كذار توجه گردد.