بررسي ويژگي‌هاي پوشش گياهي و برخي عوامل محيطي موثر بر مطلوبيت زيستگاه آهوي ايراني (مطالعه موردي: دشت كالمند استان يزد)

به منظور مديريت مؤثر يك گونه جانوري نياز به شناسايي زيستگاه هايي با مطلوبيت بالا براي گونه هدف است تا با حفظ آن زيستگاه‌ها و برنامه‌ريزي براي مديريت صحيح آنها، جمعيت هدف را مورد حفاظت قرار داد. اين پژوهش جهت تعيين رابطه بين گونه‌هاي مرتعي و مطلوبيت زيستگاه آهوي ايراني در فصول مختلف بر اساس گروه‌هاي سرگين در دشت كالمند استان يزد انجام شد. بدين منظور نمونه‌برداري در دو فصل تابستان و پاييز طي پنج بازديد و با استفاده از پلات‌هاي دائمي تصادفي پاك شونده به طول 200 متر و عرض 2 متر و با دو تكرار انجام شد. به تعداد پلات‌هاي حضور سرگين در كل زيستگاه و در جهات مختلف پلات‌هاي كنترل يا تصادفي مستقر و هر 45 روز يك بار مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت كليه نقشه هاي لازم و تلفيق اطلاعات در نرم‌افزار ArcGIS9.3 آماده سازي و انجام شد. نتايج نشان داد كه اختلاف معني‌داري بين دو فصل از نظر تراكم گروه‌هاي سرگين در جوامع گياهي وجود ندارد. از لحاظ درصد پوشش، گونه درمنه و گون افزايش معني‌داري در نقاط حضور نسبت به نقاط تصادفي داشت. درصد پوشش گونه خار زن بابا در مناطق كنترل بالاتر از نقاط حضور و نهايتاً چوبك در نقاط كنترل نسبت به مناطق حضور بالاتر بود (0.01 P).طبق نقشه تهيه شده، 23 درصد از منطقه از نظر زيستگاهي داراي مطلوبيت درجه يك و 47 درصد از منطقه داراي مطلوبيت درجه دو براي آهو هستند. با توجه به نتايج حاصل از اين پژوهش بنظر مي رسد از بين متغيرهاي زيستگاهي غناي گونه‌اي، درصد پوشش درمنه و فاصله از جاده متغيرهاي تاثيرگذارتري در انتخاب زيستگاه آهو مي باشد.