اثر تلفيقي دوره آتش‌سوزي و شدت چرا بر شاخص‌هاي تنوع گياهي در مراتع نيمه استپي چهارمحال بختياري

اين پژوهش با هدف بررسي تأثير تلفيقي آتش‌سوزي و چرا بر شاخص‌هاي تنوع گياهي در مراتع نيمه استپي استان چهارمحال بختياري انجام گرفت. بنابراين 16 سايت با دوره‌هاي مختلف، آتش‌سوزي و شدت چرايي انتخاب و در هر سايت 18 پلات در امتداد ترانسكت‌ها تعيين و نمونه‌برداري به روش سيستماتيك تصادفي انجام گرفت. سپس شاخص‌هاي تنوع گونه‌اي و بتا محاسبه گرديد. به منظور تعيين اثرات آتش، چرا و سال و اثرات تلفيقي آن‌ها بر شاخص‌هاي تنوع از آزمون مدل عمومي خطي و براي نشان دادن اثر معني‌داري بين مناطق آتش و شاهد از آزمون t – استيودنت استفاده شد. نتايج نشان داد كه در مناطق با شدت چرايي متوسط با دوره‌هاي مختلف آتش شاخص‌هاي تنوع سيمپسون، شانون و غنا در مقايسه با شاهد افزايش اما تنوع بتا كاهش داشته است. درمناطق با شدت چرايي زياد با دوره‌هاي مختلف آتش شاخص تنوع سيمپسون و شانون نسبت به منطقه شاهد افزايش و غناي گونه‌اي در مناطق با دوره آتش‌سوزي 31 و 53 سال بترتيب افزايش و كاهش معني‌داري يافت. همچنين تنوع بتا در دوره‌هاي مختلف آتش در مقايسه با شاهد كاهش معني‌دار داشت. عليرغم احياء برخي از گونه‌هاي بوته‌اي در مناطق آتش‌سوزي شده با گذشت زمان، درصد آن‌ها در مقايسه با شاهد كاهش معني‌داري در شدت‌هاي چرايي داشت و بيشترين درصد پوشش گراس‌هاي چندساله در دوره‌هاي مختلف آتش نيز در مناطق با شدت چرايي متوسط مشاهده گرديد. پس از وقوع آتش‌سوزي در مراتع نيمه‌استپي اعمال مديريت صحيح مراتع مي‌تواند موجبات افزايش كيفيت علوفه قابل استفاده و غناي گونه‌اي را فراهم نمايد.