بررسي فصل و روش‌هاي مختلف مرتعكاري در استقرار گونه Sanguisorba minor در ايستگاه تحقيقات همند آبسرد، دماوند

به منظور دستيابي به روش و فصل مناسب مرتعكاري گونه Sanguisorba minor در عرصه‌هاي مرتعي، مطالعه حاضر طي سال‌هاي 1392 تا 1395 در ايستگاه تحقيقات همند آبسرد به اجرا درآمد. طرح بصورت كرت‌هاي خرد شده (اسپليت پلات) در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار به اجرا در آمد. فاكتور A زمان مرتعكاري (در دوسطح مرتعكاري پاييزه و بهاره) در كرت‌هاي اصلي و فاكتور B روش مرتعكاري (در دو سطح بذركاري و بذركاري توام با ذخيره نزولات با استفاده از هلالي آبگير) در كرت‌هاي فرعي قرار گرفتند. آماربرداري از درصد استقرار بوته‌ها در آخر فصل رويشي در هر سال انجام گرفت. تجزيه واريانس داده‌ها با استفاده از نرم ‌افزار SPSS 22 و مقايسه ميانگين‌ها با روش دانكن صورت گرفت. نتايج نشان داد كه فصل مرتعكاري و روش مرتعكاري تاثير معني‌داري در استقرار گونه داشته‌اند. مرتعكاري پاييزه بهتر از بهاره و بذركاري توام با ذخيره نزولات، بهتر از بذركاري معمولي مي‌باشد. آماربرداري سال آخر نشان داد بيشترين درصد استقرار مربوط به مرتعكاري پاييزه توام با ذخيره نزولات با 45 درصد استقرار بوده كه پايه‌ها به گل و بذر رسيدند. اين در حاليست كه در روش بذركاري تنها 18 درصد نهالها مستقر گرديد. لذا مرتعكاري پاييزه و بذركاري با استفاده از هلالي آبگير به منظور حصول بهترين نتيجه جهت استقرار اين گونه در منطقه مورد مطالعه و ساير مناطق مشابه، توصيه مي‌گردد.