بررسي تاثير زمان و شيوه كاشت بر استقرار و توليد علوفه گونه Onobrychis subnitens در شرايط ديم شهرستان سنندج

به‌منظور بررسي تأثير زمان و شيوه كاشت بر استقرار و توليد علوفه اسپرس Onobrychis subnitens در شرايط ديم، دو زمان كاشت (بهار و پاييز) و شيوه (بذرپاشي و بذركاري) در قالب طرح آماري كرتهاي خرد شده نواري (Split Block) با طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار در ايستگاه تحقيقات سارال سنندج بررسي شد. نتايج نشان داد كه در سال سوم كشت ميانگين درصد استقرار گياه در كرت 53%، متوسط تاج پوشش كرت 45.4%، ميانگين علوفه تازه و خشك كرت (8 مترمربع) به‌ترتيب 5268.5 و 2831.5 گرم (به‌ترتيب 6585.6 و 3539.4 كيلوگرم در هكتار) بود. صفات درصد استقرار گياه، تراكم بوته، متوسط تاج پوشش كرت، توليد علوفه خشك و تر كرت بين كاشت پاييزه و بهاره اختلاف معني‌داري (p≤0.05) نشان دادند اما اختلاف بين روشهاي بذرپاشي و بذركاري و نيز اثرهاي متقابل زمان و شيوه كاشت براي صفات مورد بررسي غيرمعني‌دار بود. عملكرد علوفه با ارتفاع بوته، وزن بوته، تعداد ساقه اصلي، تاج پوشش كرت، تنومندي گياه و نسبت وزن خشك به تر گياه در سطح احتمال 0.01 درصد و با تراكم بوته و قطر تاج بوته در سطح 0.05 درصد داراي رابطه مثبت و معني‌دار بود. نتايج تجزيه رگرسيون عملكرد علوفه بر ساير صفات نشان داد كه وزن بوته، ارتفاع بوته و درصد استقرار گياه بيشترين سهم را در تغييرات عملكرد علوفه نشان دادند. اين نتيجه بيانگر تأثير بالا و مستقيم صفات مذكور به‌عنوان اجزاي اصلي عملكرد علوفه مي‌باشد. در مجموع، با توجه به برتري نسبي درصد استقرار گياه‌ و متوسط عملكرد علوفه در كاشت پاييزه و روش كشت بذركاري نسبت به كاشت بهاره، روش بذرپاشي به‌عنوان نتيجه نهايي كاشت پاييزه به صورت بذركاري براي زراعت اين گونه در سنندج و مناطق مشابه توصيه مي‌گردد.