ارزيابي آسيب پذيري خشكسالي مراتع در مناطق خشك و نيمه خشك (مطالعه موردي: حوزه آبخيز پيشكوه استان يزد)

خشكسالي مي تواند توليد پايدار و ثابت اكوسيستم هاي طبيعي ازجمله مراتع را كاهش دهد. هدف اصلي اين پژوهش، پهنه‌بندي آسيب‌پذيري خشكسالي مراتع در حوزه آبخيز پيشكوه استان يزد بوده است. در اين پژوهش از سامانه اطلاعات جغرافيايي و روش تصميم‌گيري چند معياره (AHP) استفاده شد. در اين راستا، پارامترهاي تأثير گذار بر آسيب‌پذيري خشكسالي مراتع منطقه مطالعاتي كه شامل پارامترهاي شيب، جهت شيب، بارش، بافت خاك و تبخير بودند استخراج گرديد و به‌كمك (GIS) به لايه هاي اطلاعاتي تبديل شد. پس از وزن دهي لايه ها از لحاظ اهميت در آسيب پذيري خشكسالي در چارچوب تصميم گيري چند معياره (MCDM)، تلفيق و نقشه نهايي آسيب پذيري خشكسالي منطقه مطالعاتي تهيه گرديد. همچنين به‌منظور كنترل و دقت‌سنجي نقشه نهايي، از مطالعات ميداني محدوده مطالعاتي نيز كمك گرفته شد. در پايان، نقشه تيپ غالب گياهي مرتعي تهيه و با نقشه آسيب پذيري خشكسالي مراتع منطقه مطالعاتي همپوشاني انجام شد تا مقاوم ترين و آسيب پذيرترين تيپ گياهي مرتعي شناسايي گردد. نتايج نشان داد كه بيشترين وزن پارامترهاي مؤثر در آسيب‌پذيري خشكسالي مراتع مربوط به پارامتر بارش مقدار آن برابر با 0.54 و كمترين وزن مربوط به پارامتر شيب با مقدار 0.061 است. براساس نتايج بدست آمده، نواحي شرقي، جنوب‌شرقي و جنوبي حوزه آبخيز پيشكوه داراي بيشترين ميزان آسيب‌پذيري خشكسالي مراتع و تيپ Ar.auSt.ba.Sc.or آسيب پذيرترين تيپ گياهي منطقه مطالعاتي است. بنابراين توصيه مي‌شود منابع و راهكارهاي مديريتي بيشتري در مراتع آسيب پذير به‌منظور حفاظت از خاك و پوشش گياهي آن اجرا گردد.