تغييرات در تنوع قارچ‌هاي ميكوريزي آربسكولار و همزيستي آنها تحت تاثير سطوح مختلف چرا در مراتع

با وجود  اهميت قارچ هاي ميكوريزي آربسكولار (AMF) در رشد و استقرار گياهان، تحقيقات درخصوص آنها در ايران هنوز در دوره ابتدايي خود است. اين تحقيق به منظور بررسي تأثير شدت چرا بر تنوع و جمعيت قارچ هاي ميكوريزي و رابطه ي آن با جذب فسفر انجام شد. سه نوع مرتع با شدت چراي متفاوت شامل بدون چرا، چراي مديريت شده و چراي سنگين درنظر گرفته شد. بعد از نمونه‏برداري از خاك اطراف ريزوسفر گونه‏هاي گياهي غالب، نمونه‏هاي خاك به آزمايشگاه منتقل و مورد آناليز قرار گرفتند. نتايج اين تحقيق تفاوت‏هاي معني داري در تنوع گونه اي AMF در سايت هاي متفاوت نشان مي دهد كه بيشترين درصد فراواني مربوط به گونه ي Septoglomusconstrictumشناسايي شده در منطقه تحت چراي سنگين (42.2%) است. همچنين چرا باعث تغييرات در درصد همزيستي ميكوريزي شده است و داراي همبستگي مستقيمي بودند كه همين مي تواند شاهدي بر كم شدن تنوع AMF شود چرا كه با وجود اسپورهاي درون خاك هر گونه گياهي فقط مي تواند با گونه هاي مشخصي از AMF رابطه برقرار كند. مي توان گفت چراي متناسب نمي تواند عاملي منفي بر جمعيت و تنوع گونه اي AMF باشد چرا كه شاخص هاي تنوع گونه‏اي در منطقه ي تحت چراي مديريت شده حالتي پايدار داشته است و مي توان با مديريت مناسب سيستم چرايي و جلوگيري از چراي زودرس و بيش از حد از اثرات مخرب آن جلوگيري كرد.