بررسي اثر عمليات بيومكانيكي بر ذخيره و ترسيب كربن در حوضه آبخيز كارده

ترسيب كربن در اندام‌هاي گياهي و خاك از راه‌هاي موثر در تعديل خطرات تغيير اقليم در سطح جهان است. در اين مطالعه اثر اجراي عمليات بيومكانيكي (بذركاري با گونه Agropyrum elongatum در پشت گابيون ها) بر ميزان ذخيره كربن در مراتع حوضه آبخيز سد كارده مشهد، مورد بررسي قرار گرفته و سپس با مراتع طبيعي و قسمت‌هاي تثبيت نشده آبراهه مقايسه شده است. در نقاط معرف نمونه‌برداري از خاك، زي توده هوايي و زيرزميني گياهان غالب و همچنين لاشبرگ، بصورت سيستماتيك تصادفي انجام شد و نمونه‌ها از نظر ميزان ذخيره ‌ كربن مورد آزمايش قرار گرفتند. مقدار ترسيب كربن تيمار بيومكانيكي طي سالهاي 1392- 1375 از تفاضل ذخيره كربن در اين تيمار و قسمت تثبيت نشده آبراهه محاسبه شده است. به طور كلي ذخيره كربن تيمار بيومكانيك در زي توده هوايي و ريشه گياهان، لاشبرگ و تا عمق 50 سانتيمتري خاك، معادل 16.23 و مقدار كربن ترسيب شده در اين تيمار 5.69 تن در هكتار برآورد شد. ذخيره كربن در مراتع طبيعي و آبراهه تثبيت نشده نيز به ترتيب 54.07 و 10.61 تن در هكتار بوده است. در مجموع اجراي عمليات بيومكانيكي در اين حوضه با حفاظت خاك و تقويت پوشش گياهي، ذخيره سازي و ترسيب كربن در اراضي فرسايش يافته را بهبود بخشيده است.