توان سنجي و شناسايي مناطق مستعد سيل‌خيزي با استفاده از مدل‌هاي تصميم‌گيري چند معياره (مورد مطالعه: شهرستان اردبيل)

سيلاب يكي از مهم‌ترين و پرحادثه‌ترين مخاطرات طبيعي ايران مي‌باشد. شناسايي مناطق سيل‌خيز و پخش سيلاب يك گام اساسي براي مديريت ريسك سيل است و منطقه بندي خطر سيلاب اندازه‌گيري كمي از خطر سيل را فراهم مي‌كند، درنتيجه امكان ارسال هشدارهاي مناسب در مواقع خطر سيل و تسهيل عمليات امداد و نجات فراهم مي‌شود همچنين پخش سيلاب در اراضي مستعد پايين‌دست حوضه شهرستان اردبيل باعث كمك به تغذيه محيط مصنوعي حوضه مي‌شود و افزايش كيفيت اراضي محيط را هم در بردارد. هدف اين پژوهش شناسايي مناطق مستعد سيل‌خيزي و پخش سيلاب در صورت بروز بحران سيل مي‌باشد. تمامي فرايندها و تجزيه تحليل داده‌ها در محيط ARC GIS به كمك روش الكتر و منطق بولين براي وزن‌دار كردن و تلفيق لايه‌هايي همچون (شيب، فرسايش، كاربري اراضي، شبكه آبراهه، خاك، زمين‌شناسي، انحناي زمين، واحد كوارترنر، سطح آب‌هاي زيرزميني، تراكم پوشش گياهي، رواناب و رطوبت خاك) استفاده شد و مناطق مستعد هنگام مواجه با خطر در آن مشخص گرديد نتايج پژوهش نشان داد مناطقي با شدت سيلاب بالا داراي ويژگي‌هايي مانند (وجود رسوب­هاي آبرفتي و كوهرفتي در پاي دامنه‌هاي پرشيب و آبخيزهايي با رخنمون‌هاي سنگي زياد، وجود آبرفت‌هاي بادبزني شكل و مخروط افكنه در دهانه خروجي مسيل‌ها و آبراهه‌هاي با آبخيزهايي كوهستاني و تپه‌ماهوري منتهي به دشت‌هاي كم شيب، وجود اراضي پست ازنظر ارتفاعي نسبت به اراضي اطراف) است. نتيجه نهايي تحليل هم درروش الكتره و هم در همپوشاني اين اطلاعات را مي‌دهد كه بخش مركزي نسبت به بخش ثمرين و هير درخطر سيل‌خيزي بيشتري قرار دارد.