بررسي اثربخشي روش بين نسلي بوئن بر روابط خانوادگي، مرزها، مثلثسازي و شيوههاي كنترل زنان متأهل در شهر اصفهان

مقدمه: هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي روش بوئن بر روابط خانوادگي، مرزها، مثلث‌سازي و شيوه‌هاي كنترل زنان متاهل شهر اصفهان انجام شدبود. روش: بنابراين اين پژوهش از نوع آزمايشي بود و با توجه به اينكه گزينش و گمارش آزمودني‌ها در گروه‌ها به شكل دردسترس انجام شد بنابراين پژوهش از نوع شبه آزمايشي بود. جامعه آماري كليه زنان متاهل شهر اصفهان در سال تحصيلي 9798 بودند. به منظور نمونه‌گيري از روش نمونه گيري در دسترس استفاده شد و از بين 50 زن ثبت نام كننده 40 زن انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و كنترل به شكل دردسترس گمارش شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از مقياس روابط خانوادگي بارنز و اولسون (1982)، مثلث‌سازي (دهقاني ششده و يوسفي، 1398) مقياس‌هاي شيوه‌هاي كنترل (يوسفي و بهرامي، 1394). گروه‌هاي پژوهشي به مدت هشت جلسه نود دقيقه‌اي در معرض آموزش‌هاي مبتني بر مدل بين‌نسلي نظريه بوئن قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله در معرض پيش‌آزمون و پس‌آزمون قرار گرفتند. يافته‌ها: داده‌هاي گردآوري شده به كمك آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل كواريانس چند متغيره) تحليل شدند نتايج نشان داد كه اين روش بر بهبود متغيرهاي مورد مطالعه ابعادروابط خانوادگي به جز رابطه با خانواده خود، مرزهاي منعطف، مرزهاي آشفته و شيوه كنترل هيجان‌مدار و راه‌حل‌مدار به جز مرزهاي خشك و مرزهاي مبهم موثر بوده است(P=0.05). نتيجه‌گيري: با توجه به اين نتايج روش بوئن براي بهبود برخي ابعاد روابط خانوادگي و مرزها و شيوه‌هاي‌كنترل متغيرهاي سيستمي در بين زنان متاهل شهر اصفهان روش موثري است.