پيش بيني تاب آوري بر اساس مزاج با نقش تعديل‌گري جنسيت

مقدمه: تاب آوري، توانايي انسان در مقابله با شرايط پرخطر و استرس زاست، اما همه افراد به طور يكسان تاب آور نيستند. به دليل ماهيت استرس زا بودن حرفۀ پرستاران، تاب آوري كيفيتي ضروري براي پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش مزاج در پيش بيني تاب آوري، با توجه به نقش تعديل گر جنسيت در بين پرستاران انجام شد روش: روش شناسي در اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. مشاركت كنندگان شامل پرستاران بخش هاي مختلف بيمارستان امام (ع) شهرستان كرمانشاه بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده و فرمول كوكران تعداد 165 نفر (104 زن و 61 مرد) انتخاب شدند. در جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه استاندارد تعيين مزاج سلمان نژاد و پرسشنامه تاب آوري كانر – ديويدسون (CDRISC) و براي تحليل داده ها از آزمون تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شده است. يافته ها: يافته‌هاي بدست آمده از اين پژوهش، نشان مي‌دهد كه گرمي مزاج پرستاران، تاب آوري آنان را افزايش و سردي مزاج اين ميزان را كاهش مي دهد و خشكي مزاج پرستاران، ميزان تاب آوري را كاهش و تري مزاج پرستاران موجب افزايش تاب آوري مي شود. همچنين تعديل كنندگي جنسيت در رابطه بين تاب آوري و مزاج مورد تأييد قرار گرفت. بدين معنا كه تأثير مزاج بر تاب آوري پرستاران، در زنان و مردان متفاوت است. نتيجه گيري: مزاج پرستاران نقش مهمي در ميزان تاب آوري آنها دارد و يافته هاي پژوهش اين رابطه را تأييد مي كند. پيشنهاد  مي شود كه براي جذب و استخدام پرستاران سنجشي در بخش مديريت منابع انساني بيمارستان ها در مورد تعيين مزاج آنان صورت گيرد و پرستاراني كه مزاج متناسب با شغل استرس زاي پرستاري دارند، انتخاب شوند.