پيش‌بيني سازش‌ يافتگي بر اساس مثلث شناختي و باورهاي غير منطقي در بين زوجين

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر پيش‌بيني سازش يافتگي بر اساس مثلث شناختي و باورهاي غير منطقي در بين زوجين بود روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي - همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمام زوج‌هاي جوان در شهر سمنان در سال 1399 بود كه از آن ميان به روش نمونه برداري تصادفي دو مرحله اي و داوطلبانه 382 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاري زن و شوهر گراهام بي اسپنير، پرسشنامه مثلث شناختي بكهام و همكاران و پرسشنامه باورهاي غير منطقي اهواز بود. تحليل داده ها به روش تحليل مسير از نوع مدل يابي معادلات ساختاري انجام شد. يافته ها: مدل يابي روابط ساختاري ميان متغيرهاي مثلث شناختي و باورهاي غيرمنطقي با سازش يافتگي زناشويي به صورت مستقيم برازندگي خوبي نشان داد. ضريب مسير مستقيم بين مثلث شناختي و سازش يافتگي زناشويي منفي و معنادار بود (0.001 =P). همچنين ضريب مسير مستقيم بين باورهاي غير منطقي و سازش يافتگي زناشويي منفي و معنادار بود (0.001 =P). نتيجه گيري: باورهاي غير منطقي درباره رابطه زوجي كه از الگوهاي فكري منفي و تحريف شده ناشي مي شود و خطاهاي كلي در تفكر كه حاصل ادراكات تحريف شده هستند، موجب خشم، افسردگي، جر و بحث مداوم و ناسازگاري با همسر مي گردد. از اين منظر شناسايي و پرداختن به عوامل مذكور، درك عميق تري از سازش يافتگي زناشويي ارائه مي نمايد. پيشنهاد مي گردد متخصصين در يك بستر درماني مؤثر به متغيرهاي مذكور در قالب پروتكل هاي درماني بپردازند.