تحليل اثر نقش شبكه‌هاي ارتباطي مجازي بر نگرش و مشاركت ورزشي شهروندان تهراني

هدف از اين پژوهش، تحليل اثر نقش شبكه هاي ارتباطي مجازي بر نگرش و مشاركت ورزشي شهروندان است. روش تحقيق از نوع توصيفي همبستگي و جامعه آماري شامل كليه شهروندان تهراني شركت كننده در رويدادهاي ورزش همگاني سال 1396 بود. نمونه آماري براساس جدول مورگان 384 نفر برآورد گرديد كه به روش تصادفي انتخاب شدند. ابزار اصلي پژوهش شامل سه پرسشنامه محقق ساخته نقش هاي رسانه، نگرش ورزشي و مشاركت ورزشي بود. روايي و پايايي ابزار ها براساس نظر متخصصان (15 نفر)، آلفاي كرونباخ (0.89) و شاخص هاي برازش مدل مطلوب ارزيابي شد. از نرم افزار مدلسازي smart pls براي تحليل داده ها و آزمون فرضيه ها استفاده شد. يافته ها نشان داد كه نقش هاي رسانه داراي اثر مستقيم، مثبت و معناداري بر مشاركت ورزشي (0.33) و نگرش ورزشي (0.83) هستند. نگرش ورزشي نيز اثر مستقيم، مثبت و معناداري بر مشاركت ورزشي دارد. (0.60)  در ارتباط غير مستقيم مشخص شد كه به صورت معنا داري 62 درصد از كل اثر متغير نقش رسانه بر روي مشاركت ورزشي از طريق متغير ميانجي نگرش به ورزش پيش بيني مي شود. براساس يافته هاي به دست آمده، مي توان گفت كه اثر غير مستقيم رسانه (با ميانجي نگرش) بسيار بيشتر از اثر مستقيم آن بر مشاركت ورزشي مي باشد و رسانه ها بدون قابليت تغيير نگرش در محتواي خود نمي توانند اثرگذاري قابل توجهي داشته باشند. از اين رو، لازم است سازمان هاي متولي ورزش همگاني در تهران متناسب با تنوع طيف مختلفي از ديدگاه ها، نيازها و علايق ورزشي شهروندان به توليد و مديريت محتواي رسانه اي و تبليغي خود بپردازند.