آينده‌پژوهي مشاركت‌دهي زنان در نقش‌هاي تصميم‌گيري و مديريت ورزش كشور

هدف از اين پژوهش، ارائه الگويي براي آينده‌پژوهي حضور زنان در سطوح مديريت ورزش كشور بود. روش تحقيق از نظر سطح راهبردي، از نظر نوع كيفي، از نظر استراتژي فرايندي، از نظر هدف كاربردي و از نظر زمان آينده‌نگر مي باشد. جامعه آماري شامل دو بخش جامعه انساني (18 نفر) و جامعه اطلاعاتي (39 نسخه) و ابزار پژوهش شامل سه روش مطالعه كتابخانه‌اي، مصاحبه و تكنيك دلفي بود. روايي ابزارها براساس اعتبار علمي و حقوقي نمونه آماري، ارزيابي محتوايي متخصصان و ضرايب توافق بين خبرگان مطلوب ارزيابي گرديد. از روش هاي كدگذاري و تحليل سيستمي مفهومي جهت تحليل يافته ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين دو وضعيت موجود و مطلوب ظرفيت هاي مديريتي شناسايي شده (پست سازماني، كرسي و عضويت) شكاف قابل توجهي وجود دارد. عوامل تعيين كننده با دو رويكرد دسته بندي شدند: الف) تحليل سيستمي شامل عوامل پيشايندي، فرايندي و پيامدي؛ ب) تحليل سطحي شامل عوامل فردي، شغلي، سازماني و محيطي. منظرهاي آينده‌پژوهي مديريت زنان در ورزش كشور از سه منظر زماني گذشته، حال و آينده و دو بخش نظري و اجرايي مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت، الگوي آينده نگري مبتني بر اقدامات و ملاحظات لازم جهت بهبود جايگاه زنان در مديريت ورزش كشور در پنج سطح چالش، قابليت، راهبرد، عملكرد و پيامد ترسيم گرديد. براساس يافته ها مي توان گفت آينده محتمل و ممكن براي ايفاي نقش مديران زن در ورزش كشور بيشتر به ارتقاي نسبي و موردي در برخي ابعاد و شاخص ها شباهت دارد تا آينده مطلوب كل ابعاد و فرايندهاي سيستم مورد بحث. پيشنهاد مي‌شود فرصت‌هاي لازم براي تأسيس مراكز تجمع زنانه در ورزش براي آگاهي از كم و كيف پتانسيل‌هاي موجود ايجاد شود.