ارتباط هويت و سكوت سازماني با جو سازماني در كاركنان هيئت‌هاي بدنسازي و پرورش اندام استان‌هاي منتخب

هدف كلي پژوهش حاضر، تعيين ارتباط هويت و سكوت سازماني با جو سازماني در كاركنان هيئت هاي بدنسازي و پرورش اندام استان هاي منتخب بود. روش پژوهش توصيفي همبستگي و از لحاظ هدف، كاربردي بود. جامعۀ آماري اين تحقيق، 340 نفر از كاركنان هيئت هاي استان هاي منتخب (گلستان، خوزستان، كرمانشاه، سيستان و بلوچستان، اصفهان، قم، تهران و استان مركزي) بودند كه براساس جدول مورگان، 181 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. در اين تحقيق از «پرسشنامه هويت سازماني» (چني، 1983)، «پرسشنامه سكوت سازماني» (واكولا و بورادوس، 2005) و «پرسشنامه جو سازماني» هالپين و كرافت (۱۹۶۳) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. پايايي پرسشنامه ها به ترتيب 0.81، 0.85 و 0.78، به دست آمد و روايي آن توسط متخصصان امر مورد تأييد قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از شاخص هاي آمار توصيفي، آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين هويت سازماني با جو سازماني رابطۀ منفي معني‌دار و بين سكوت سازماني با جو سازماني رابطۀ مثبت معني‌دار وجود دارد. همچنين، از بين متغيرهاي جمعيت شناختي (سن، جنسيت و سابقۀ شغلي) تنها جنسيت با هويت سازماني رابطۀ مثبت معني‌دار داشت. بعلاوه، مولفه هاي هويت سازماني، عضويت و شباهت با جو سازماني رابطۀ منفي معني‌دار داشتند، اما بين وفاداري با جو سازماني رابطۀ معني‌داري مشاهده نشد. همچنين، هر سه مولفۀ سكوت سازماني با جو سازماني رابطۀ مثبت معني‌دار داشتند. در نهايت، فقط سكوت سازماني پيش بيني كنندۀ معنادار جو سازماني بود. بنابراين، پيشنهاد مي شود روساي هيئت هاي بدنسازي و پرورش اندام در راستاي بهبود جو سازماني،       برنامه ريزي نمايند و بسترهاي لازم را جهت بهبود شرايط فراهم سازند.