تعيين ميزان خرابي آستانه فروريزش (CP) توربين بادي دريايي با سكوي شابلوني

يكي از پارامترهاي مهم در طراحي سازه‌هاي مختلف، تعيين ميزان خرابي در سطوح مختلف از جمله سطح مربوط به خرابي آستانه فروريزش سازه مي‌باشد. از آنجا كه محققين در سال‌هاي اخير به بررسي ابعاد گوناگون طراحي سازه توربين بادي دريايي پرادخته‌اند، ليكن كمتر به اين معيار خرابي تحت تركيب بار توام موج و باد اشاره نموده‌اند، در تحقيق حاضر سعي در تعيين ميزان خرابي آستانه فروريزش (CP) براي يك توربين بادي دريايي با سكوي شابلوني كه از رايج‌ترين سكوهاي نگهدارنده توربين مي‌باشد، شده‌است. براي محاسبه نيروي وارده بر توربين بادي دريايي تحت بارگذاري توام موج و باد تلاش‌هايي از جمله مدل‌هاي امواج منظم خطي و غيرخطي و امواج نامنظم صورت گرفته‌است. از آنجائيكه مدل‌هاي منظم تصادفي بودن و نامنظم بودن تراز سطح دريا را در نظر نمي‌گيرند و انرژي موج را در يك فركانس متمركز مي‌كنند، لذا براي تحليل‌هاي ديناميكي مناسب نيستند. از طرفي پرهزينه و وقت گير بودن محاسبات آناليز ديناميكي تاريخچه زماني طولاني مدت امواج نامنظم از نقايص اين روش‌ها است. لذا در اين تحقيق از آناليز موج – باد دوام براي اين مهم استفاده شده‌است. در اين مقاله با تعيين ميزان خرابي آستانه فروريزش سازه و همچنين دوره بازگشت تكرار بارگذاري متناظر با آن، مشخص شد كه ارتفاع موج حد خرابي CP براي اين سازه، حدود 11.5 متر مي‌باشد كه متناظر با برش پايه 22 مگانيوتن، جابجايي تقريبي 30 سانتيمتر در تراز عرشه سكو و جابجايي حدود 70 سانتيمتر در تراز ناسل توربين است.