مدل بهينه مديريت استعداد در شركت ملي نفت ايران براساس نظريه داده‌بنيان

پژوهش حاضر با هدفِ طراحيِ مدل بهينه‌ي مديريت استعداد در شركت ملي نفت ايران انجام شد. اين پژوهش از جهت هدف، كاربردي و از نظر ماهيتِ داده‌ها، كيفي از نوع داده‌بنياد براساس پارادايم استراوس و كوربين است. جامعه آماري تحقيق، خبرگان و متخصصان حوزه منابع انسانيِ شركت ملي نفت ايران بودند. نمونه‌گيري از آن به‌صورت نظري(هدفمند) انجام شد كه 14 نفر را شامل مي‌گرديد. جمع‌آوري اطلاعات از طريق مصاحبه نيمه‌ساختاريافته انجام گرفت. براي تحليل داده‌ها از روش كدگذاري داده‌ها در سه مرحله‌ي كدگذاري باز، محوري و انتخابي با رويكرد نظريه داده‌بنياد استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مدل بهينه (مطلوب) مديريت استعداد متشكل از شرايط عِلّي است كه عبارتند از عوامل (درون و برون‌صنعتي)، شرايط زمينه‌اي (توسعه سازماني)، شرايط مداخله‌اي (يادگيري سازماني)، پديده محوري (مديريت و توسعه استعداد)، راهبرد عمل (استقرار سيستم جامع مديريت عملكرد) و در نهايت، پيامدها از سه مقوله پيامدهاي فردي، سازماني و فراسازماني تشكيل شده است.