گسست معرفت شناختي و واسازي سوبژكتيويسم در فلسفة نيچه

Epistemological Gap and Deconstruction of Subjectivism in Nietzsche's philosophy

خوانش نيچه از واسازي مفهوم سوبژكتيويسم، بر گسستِ معرفت­ شناختي از فهم ­هاي سنتي و مدرن در باب معرفت، حقيقت، زبان و آگاهي استوار است. او چهارچوبي جديد براي بازتفسير موجود انساني به عنوان موجودي دائماً متغير در شبكة فرايندهاي تن­ كردشناسانه ارايه مي­دهد و پديده‌هايي چون معرفت، حقيقت، زبان و انديشه را از نو تفسير و ارزشيابي مي­كند. هدف نيچه كنارگذاشتن معرفت و خواست حقيقت مطلق به عنوان رانة اصلي آن، و طرح رانة ديگري است كه شناخت را همچون ابزار به كار مي­گيرد. وي همچنين توهم كشف حقيقت در دورة مدرن را ناشي از تمركز بر دو جزء جدايي­ناپذير سوژة يعني زبان و اگاهي قلمداد مي­كند. نيچه به جاي آرمان شناخت و به جاي كشف حقيقت، مفاهيم تفسير و ارزشيابي را مي‌نشاند. تفسير، معناي پديده را كه هميشه جزئي است، تعيين مي­كند و ارزشيابي، ارزشِ سلسله‌مراتب معاني را مشخص مي­سازد و به اجزاءا كليت مي­بخشد، بي­آنكه كثرت‌شان را از ميان بردارد. پرسش اصلي مقاله اين است كه نيچه چگونه با گسست از وجوه معرفت­شناختي سوژة مدرن به واسازي اين مفهوم پرداخته است؟ مدعاي اصلي مقاله اين است كه واسازي سوژه در نيچه تنها زماني قابل فهم است كه نقد وي از مفاهيمي چون حقيقت، معرفت، زبان و آگاهي را دريابيم.

Nietzsche's version of deconstructing the concept of the Subjectivism is based on the epistemological gap from classical and modern understandings of knowledge, truth, language and awareness. To reinterpret the human being as a being perpetually evolving within the web of physiological processes, he presents a new framework in which tries to interpret and evaluate such phenomena as knowledge, truth, language and thought, again. Nietzsche's aim is setting aside knowledge and the will of absolute truth as its main drive, and instead, introducing another drive that employs knowledge as an instrument. For him, the discovery of truth is an illusion originated from focusing upon the two inseparable constituents of the Subject, to say, language and awareness. Instead of the ideal of knowledge and the discovery of truth, he places the concepts of interpretation and evaluation; the former determinates the meaning, usually particular, of the phenomenon, while the latter specifies the hierarchy of meanings with no bearing on their plurality. Our core question in the present paper is ‘how can Nietzsche deconstruct the concept of the Subject in spite of his breaking with its modern epistemological aspects’. an‎d our main claim is that the deconstruction of the Subject can only be understood if we understand Nietzsche’s criticism of such concepts as truth, knowledge, language and awareness.