كليدواژه :
كارنپ , كواين , فراوجودشناسي , شك‌گراييِ وجود‌شناختي , نسبيتِ وجود‌شناختي
چكيده فارسي :
هنوز نظريۀ كارنپ پيرامونِ وجودشناسي جان نگرفته بود كه كواين به آن تاخت؛ و اين، تاخت‌و‌تازي را ميان دو فيلسوف برايِ بيش از نيم قرن موجب شده. هم‌چونان پرسش اين است: حق با كدام يك بود/است؟ در مقالۀ پيشِ رو، با مرورِ نظريۀ كارنپ، نقدهايِ جسته‌و‌گريختۀ كواين را در سه عنوان به مواضعِ او روايت كرده‌ام. نشان داده‌ام كه چگونه نظريۀ كارنپ را مي‌توان از اين سه نقد مبرا داشت. پس، با لحاظ كردنِ اين‌كه كواين موضعِ اختلاف را اشتباه تشخيص داده، و نه اختلافِ موضع را، به داوري ميانِ دو فيلسوف نشسته، توضيح داده‌ام اگرچه كارنپ و كواين، هر دو، به نسبيتِ وجود قائل‌اند، آن-يك به’نسبيتِ عام‘ باور دارد و اين‌يك، به ’نسبيتِ خاص‘. از منظري ديگر، اگرچه دو فيلسوف در وجودشناسي شك‌گرا هستند، آن‌يك ’شك‌گرايِ مرتبۀ دوم‘ است و اين‌يك، ’شك‌گرايِ مرتبۀ نخست‘. به عبارتِ ديگر، نشان داده‌ام كه چگونه در روي‌كردِ وجود‌شناختيِ دو فيلسوف "عاملِ توافق، عاملِ تخالف است". در ميانِ اين پيچيدگي‌ها، نتيجه گرفته‌ام كه هر داوري يك‌سويه، بر موافقت يا مخالفتِ صرف، نادرست خواهد بود.
چكيده لاتين :
Carnap’s view on ontology had not yet rallied that Quine attacked it; and this has caused a dispute between two philosophers for more than half a century. The question remains: which one was/is right? In this article after reviewing Carnap’s view, I have recounted Quine’s critiques, here and there, to his stands under three titles. It is shown how Carnap’s view can be justified from these three critiques. Then, after considering that Quine has identified the position of the difference incorrectly, but not the different position, I have explained, In the midst of arbitration between two philosophers, although Carnap and Quine, both, do maintain ontological relativity, the former believes in ‘general relativity’, and the latter in ‘special relativity’. From another point of view, although two philosopher do maintain ontological skepticism, the former is ‘second level skeptic’, and the latter is ‘first level skeptic’. In the other words. I have shown how in ontological approach of two philosophers “the reason for the agreement is the same for disagreement”. Among these complexities the conclusion is taken that any unilateral arbitration, on strict agreement or disagreement, will be wrong.
