تحليل ويژگي هاي روش شناسي فريدمن

An Analysis of Friedman's methodological specifications

مقاله‌ فريدمن دربارۀ روش‌شناسي علم اقتصاد، آميزه‌اي از آموزه‌هاي مختلف فلسفي است كه مي‌توان فهرستي از ايده‌هاي فلسفي را در آن يافت. در اين نوشتار با تحليل مقاله مذكور و ديدگاه ديگر فيلسوفان علم اقتصاد، شش ويژگي را براي روش‌شناسي او بازمي‌شناسيم. ويژگي نخست، نظريۀ فريدمني است؛ كه از دو جزء زبان و فرض‌هاي ماهوي تشكيل شده است. دوم، آزمون فريدمني است؛ كه در حقيقت آزمون غيرمستقيم نظريه است. يعني براي بررسي اعتبار نظريه صرفا قدرت پيش‌گويي آن سنجيده مي‌شود و نه صدق فرض‌هاي آن. سوم، ناواقع‌گرايي فريدمني است؛ كه به فرض‌هاي ماهوي اجازه مي‌دهد فقط وجوه مفيد واقعيت را در نظريه وارد كنند و نه كل واقعيت را. چهارم، رويكرد مارشالي فريدمن در برابر رويكرد والراسي است؛ كه به فريدمن اجازه مي‌دهد مدل را بسته به شرايط مسئله بسازد. پنجم، رويكرد آماري فريدمن است؛ بدين معنا كه از نظر او تنها راه رسيدن به اجماع بين اقتصاددانان استفاده از آمار و احتمالات است. ششم، عليت فريدمني است؛ بدين مفهوم كه بجاي استفاده از مفهوم ابهام آميز علت و معلول در مدل‌هاي اقتصادي از مفهوم درونزا و برونزا استفاده مي‌كند.

This article is about Milton Friedman's methodology in Economics. Friedman's main article "The Methodology of Positive Economics" published in 1953 is a mixture of philosophical ideas. By analyzing this article and critics of his methodology among economics philosophers as well, we recognize six specification for his methodology. The first is Friedman' theory which is a complex intermixture of two elements; language and substantive hypothesis. The second is Friedman' experiment, which is in fact an indirect testing of a theoretical prediction by experimental evidences. So the validity of a theory depends on its power or prediction, not the truth of its assumptions. The third is Friedman's unrealisticness that allows substantial hypotheses to capture useful aspects of reality not the whole. The forth is the Marshallian approach of Friedman in Economics versus the Walrasian, which lets him to build the economic model problem specific. The fifth is Friedman's statistical approach. He believes that the only way that economists can come up with a consensus is to use statistics and probabilities. The sixth is Friedman's causality. He believes that the concepts of cause and effect are ambiguous, instead, we should use endogenous and exogenous concepts in economic models.