بررسي جايگاه مفهوم حضرات اربعه در فلسفۀ هايدگر متأخر و نسبتِ آن با حقيقتِ چيز و سكناگزيدن

A Study of the Notion of Geviert in the Philosophy of Later Heidegger and Its Relevance to the Truth of Das Ding and Wohnen

هايدگر بعد از گشت تلاش كرد تا تفكر دربارۀ حقيقت وجود را درقالبي شاعرانه يا متفكرانه پي بگيرد. ثمرۀ اين تلاش او طرح مفاهيم و اصطلاحاتي است كه در گفتمان‌هاي رايج فلسفۀ مدرن و معاصر غيرمنطقي قلمداد مي‌شوند و به‌عنوانِ امري رازورانه توصيف مي‌شوند. اصطلاح حضرات اربعه يا چهارگانه[1] يكي از اين اصطلاحات است كه نقشي بنيادين در طرح مباحث مربوط به حقيقت وجود در فلسفۀ متأخر هايدگر دارد. هايدگر در سال‌هاي 1950 و 1951 طي دو سخنراني با عناوين چيز[2] و بناكردن، سكونت‌كردن، فكركردن“Bauen, Wohnen, Denken” تلاش مي‌كند تا مفهوم حضرات اربعه را با محوريت دو كليدواژۀ چيز و سكنا‌گزيدن مورد تأمل قرار دهد و نسبتِ آن را با بحث حقيقت وجود بنماياند. اين پژوهش بر آن است تا با تمركز بر متن اين دو سخنراني كه بسيار دشوارياب هستند، جايگاه اصطلاح حضرات اربعه را در رابطه با تفكر هستي‌شناختي‌ـ‌تاريخي هايدگر متأخر نشان دهد.

After his so-called period of Kehre, Heidegger sought to pursue his thought of truth of being in a poetic or thinking-led mode of thought. The outcome of this effort was the development of some concepts and terms that are considered illogical in contemporary philosophical discourses and are described as mystical notions. Geviert or Fourfold is one of these terms that has played a key role in the philosophy of Later Heidegger. In 1950 and 1951 Heidegger delivered two lectures entitled "Das Ding" and "Bauen, Wohnen, Denken". In these lectures, he seeks to reflect on Geviert focusing on two notions of Das Ding and Wohnen and casts light on their relationship with the discussion of the Truth of Being. In this paper, we try to provide an analysis of Geviert and its place in Later Hiedegger's being-historical thinking.