بازخواني مستندات فقهي در باب شرط تساوي محل در قصاص دندان

مطابق با عمومات و اطلاقات ادله فقهي، دندان نيز همانند ساير اعضاي بدن انسان قابل قصاص است؛ لكن تساوي يا عدم تساوي محل در قصاص دندان موضوع مناقشه فقيهان اماميه قرار گرفته است. از يك سو مشهور فقيهان معتقدند در فرضي كه دندان فردي بر اثر جنايت قلع شود، تساوي در محل براي ثبوت قصاص شرط است، و در مقابل، معدودي از فقها براي ثبوت قصاص در فرض مسئله، تساوي محل را شرط ندانسته و بدون اينكه قائل به لزوم تساوي در محل باشند، صرف وجود مثليت را كافي دانسته‌اند. ادله مشهور در اثبات مدعاي خود، استناد به آيه «السِّنَّ بِالسِّنِّ» (مائده، ۴۵) و پاره‌اي از روايات و نيز تمسك به اجماع است. نوشتار حاضر پس از بررسي ادله ارائه‌شده به اين نتيجه رسيده است كه استناد مشهور به اطلاق آيه پيش‌گفته ناتمام است؛ چه اينكه بر خلاف استظهار ايشان، اطلاق آيه مذكور مؤيد ديدگاه غيرمشهور است. روايت مورد استناد نيز از ضعف سندي رنج برده و اجماع ادعايي نيز با محظور مدركي‌بودن مواجه است. بنابراين نوشتار حاضر با رد ادله مشهور، عمومات، و اطلاقات موجود در مسئله، ديدگاه غيرمشهور را اثبات مي‌كند.