خودشناسي در نظريه حيات‌ معقول علامه جعفري و دلالت هاي آن در تعيين عوامل، مراحل و اهداف تربيت

هدف اين پژوهش تعيين عوامل اصلي، مراحل و اهداف تربيت مبتني بر خودشناسي در نظريه حيات معقول علامه جعفري است. روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي- تحليلي و استنتاج قياسي مي‌باشد. پرسش هاي پژوهش عبارتند از: خودشناسي در نظريه حيات معقول علامه جعفري چه مفهوم و جايگاهي دارد؟ عوامل تربيتي مرتبط با خودشناسي، بر مبناي نظريه حيات معقول علامه جعفري كدم‌اند؟ اهداف و مراحل مرتبط با خودشناسي، بر مبناي نظريه حيات معقول علامه جعفري كدم‌اند؟ پرسش‌هاي اول و دوم با استفاده از روش توصيفي - تحليلي و پرسش سوم با استفاده از روش استنتاج قياسي بررسي و پاسخ داده شدند. بررسي ها نشان داد كه آگاهي، فطرت، اختيار، عقلانيت و خود الهي عواملي هستند كه در تربيت مبتني بر خودشناسي در نظريه حيات معقول اهميت دارند. بر اين اساس، هدف بنيادي تربيت، كمال برين (قرب الهي) و اصول بنيادين آن، در سطح (1)، حيات معقول و در سطح (2)، خودشناسي هستند. مراحل سه‌گانه تربيت عبارت‌اند از: رهايي (خلاص)، آزادي (استخلاص) و اختيار (تفويض).