نقد نظريه خاورشناسان درباره‌ تأثيرپذيري قرآن از فرهنگ زمانه

يكي از مسائل نوپديد قرآن‌پژوهي در دو حوزه معرفتي جهان اسلام و جهان غرب، مسئله تأثيرپذيري قرآن از فرهنگ زمانه است. در اين ميان مستشرقان پس از قبول خودآگاه يا ناخودآگاه پيش فرض بشري بودن قرآن، به دنبال تبييني بشري و طبيعي از اين پديده شگفت و يافتن مصادري دنيوي براي آن بوده اند. اين مسئله در قرن نوزدهم بيش‌تر موردتوجه اسلام پژوهان غربي قرار گرفت. مقاله پيش‌رو به دنبال بررسي سير تاريخي و تبيين نظريه تأثر قرآن از فرهنگ زمانه، با بهره جستن از روش توصيفي ـ تحليلي، با رويكرد انتقادي همراه با گردآوري و تجزيه‌وتحليل اطلاعات سامان‌يافته و به مهم‌ترين موارد ادعايي اين نظريه ازجمله:‌ مناسك حج، بوسيدن حجرالأسود و ... ‌داشته است. به نظر نگارنده موارد فوق‌الذكر با انديشه‌ ديني اسلامي در تضاد است كه هر يك از اين موارد ادعايي با اشكالات جدي مواجه است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه محققان غربي و خاورشناسان با تمسك به اين موارد و با توجه به مشابهت‌هاي موجود در قرآن و فرهنگ عصر جاهليت،‌ فرضيه‌هاي موجود را درباره مصادر قرآن مطرح كرده‌اند كه هيچ‌كدام موردقبول مسلمانان نيست.