بررسي معني شناسي آوايي سروده (مدح فاتك) ابوطيب متنبي

عملكرد موسيقايي آواها در آثار هنري نظير شعر و نثر، خالق اثر را ياري مي‌رساند تا در القاي معناي مورد نظرش، توفيق يابد. در حقيقت هر اندازه خدمت‌رساني آواها با موفقيت صورت بذيرد، آن اثر از تعالي هنري بيشتري برخوردار خواهد شد. به اذعان دانشمندان غربي نظير برجشتراسر آلماني، هنديان و عربان در مطالعات آوايي گوي سبقت را از انديشمندان اروپايي ربودند و بيان داشتند كه آواها با توجه به متغيرهاي خاصي كه در شدت و نرميآنان است، مدلول‌هاي معنايي خاصي را از متن به همراه تصويرسازي ذهني از واقعيت شخصيتي شاعر فراديد مخاطب قرار مي‌دهند. اين تحقيق بر آن است با روش توصيفي تحليلي به بررسي مهم‌ترين مدلول‌هاي آوايي معنايي در سروده مدح فاتك اثر ابو طيب متنبّي بپردازد. با بررسي اين سروده به اين دريافت مي‌رسيم كه شاعر با بهره جستن از حروف مجهور كه با نوعي شدت و فخامت در كلام همراه است و با به خدمت گرفتن واژگان حسي و همچنين واژگاني كه همگي از يك حوزه معنايي هستند به طور ضمني خواستار مجسم كردن بخشش و كرم فاتك و حب دروني خويش نسبت به ممدوح شده است. شاعر با به كارگيري حروف روان مثل « لام»، «ميم»، « راء» و « نون» كه جزو واضحترين حروف عربي است، در پي آنست كه صفات پسنديده ممدوح خويش يعني فاتك را به گوش مخاطب برساند.