عوامل روان‌شناختي زمينه‌ساز و تداوم‌بخش خشونت‌پذيري در زنان خشونت‌ديده؛ مطالعه كيفي

اهداف: خشونت خانگي عليه زنان به‌عنوان يك مشكل بهداشت عمومي و نمونه‌اي آشكار از نقض حقوق بشر در تمام جوامع، نژادها، اقوام و مذاهب مختلف وجود دارد، به‌طوري كه تقريباً ۳۵% از زنان دنيا، حداقل براي يك‌بار در زندگي، آن را تجربه كرده‌اند. پژوهش حاضر با هدف شناسايي ويژگي‌هاي روان‌شناختي زنان خشونت‌ديده از طريق تجارب زيسته آنان انجام شد. مشاركت‌كنندگان و روش‌ها: اين پژوهش، با روش تحقيق كيفي و طرح پديدارشناسي صورت گرفت. مشاركت‌كنندگان شامل ۱۲ نفر از زنان خشونت‌ديده‌اي مي‌شدند كه در زمستان سال ۱۳۹۷ براي شكايت از همسر به‌دليل ضرب‌و‌جرح به مركز پزشك قانوني شهرستان بجنورد مراجعه نموده بودند. اين افراد با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده و پس از تكميل پرسش‌نامه خشونت و اطمينان از مورد خشونت واقع‌شدن، مصاحبه عميق نيمه‌ساختاريافته با آنان انجام شد. بررسي داده‌ها بر اساس مراحل روش تجزيه و تحليل ديكلمن صورت گرفت. يافته‌ها: به‌طور كلي تعداد ۵ مقوله اصلي، ۱۷ مفهوم و ۱۷۳ كد اوليه به‌دست آمد. سندروم زن تسليم، ترس از استيگماي اجتماعي، مشكلات و تعارضات جنسي، عزت نفس پايين و درماندگي آموخته‌شده به‌عنوان مقولات اصلي حاصل از اين تحقيق استخراج شدند. نتيجه‌گيري: از ديدگاه زنان، وجود برخي ويژگي‌هاي روان‌شناختي در آنان مي‌تواند پيش‌بيني‌كننده و تداوم‌بخش پديده خشونت خانگي عليه آنان باشد. سندروم زن تسليم، ترس از استيگماي اجتماعي، مشكلات و تعارضات جنسي، عزت نفس پايين و درماندگي آموخته‌شده مي‌تواند تبيين‌كننده خشونت‌پذيري و تداوم آن در اين زنان باشد.