رابطۀ دين‌داري و تاب‌آوري با بهزيستي رواني در همسران جانبازان

سابقه و هدف: جنگ معمولاً پيامدهاي گستردۀ فردي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي دارد كه تأثير بسياري بر مشكلات جسمي و رواني مي‌گذارد. ازاين‌رو، هدف از اين پژوهش تعيين رابطۀ دين‌داري و تاب‌آوري با بهزيستي رواني در همسران جانبازان شهر كرج بود. روش كار: روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري 3750 نفر از همسران جانبازان شهر كرج بود كه از ميان آنان نمونه‌اي به تعداد 249 نفر در سال 1398 با توجه به فرمول كوكران به‌روش دردسترس انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامۀ دين‌داري سراج‌زاده و همكاران، پرسش‌نامۀ تاب‌آوري كونور و ديويدسون و پرسش‌نامۀ بهزيستي روان‌شناختي ريف بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از آزمون آماري همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به‌روش گام‌به‌گام استفاده شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد بين مؤلفه‌هاي دين‌داري با بهزيستي رواني رابطۀ مثبت و معني‌داري در مقدار 0/01 وجود داشت. همچنين از بين پنج مؤلفۀ مربوط به تاب‌آوري، تنها بين سه مؤلفۀ تأثيرات معنوي، تحمل عاطفۀ منفي و پذيرش مثبت با بهزيستي رواني رابطۀ خطي معنا‌داري وجود داشت و متغيّرهاي شايستگي فردي و كنترل، در تبيين بهزيستي رواني همسران جانبازان نقشي نداشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه متغيّرهاي دين‌داري و تاب‌آوري پيش‌بيني‌كننده‌هاي معناداري براي بهزيستي رواني هستند، مي‌توان با ايجاد ظرفيت‌هايي در موقعيت‌هاي آموزشي، بهزيستي رواني همسران جانبازان را ارتقا بخشيد.