بررسي تأثير متغيرهاي اقليمي-اقتصادي بر تخريب جنگل‌هاي ايران

در اين تحقيق، به‌منظور بررسي آثار متغيرهاي اقليمي-اقتصادي بر تخريب جنگل‌ها در ايران از الگوي خودرگرسيون برداري با وقفۀ توزيعي طي دورۀ 1370 تا 1393 استفاده شد. نتايج الگوي كوتاه‌مدت نشان مي‌دهد كه وقفۀ متغير وابسته در سطح 10 درصد معنادار است، با توجه به آمارۀ بنرجي، رابطۀ بلندمدت بين متغيرها تأييد مي‌شود. نتايج الگوي بلندمدت نشان مي‌دهد كه درآمد سرانه داراي علامت منفي و در سطح 1 درصد معنادار بوده و متغير توان دوم درآمد سرانه نيز داراي علامت مثبت و در سطح 1 درصد معنادار است. به‌عبارتي رابطۀ Uشكلي بين تخريب جنگل و درآمد سرانه وجود دارد كه به‌معناي تطابق نداشتن فرضيۀ زيست‌محيطي كوزنتس دربارۀ تخريب جنگل‌ها در ايران است. همچنين كشش برآوردي درآمد سرانه نشان مي‌دهد كه با افزايش 1 درصدي درآمد سرانه، تخريب 4.03 درصد كاهش مي‌يابد. با توجه به اينكه درآمد سرانه از تقسيم توليد داخلي به جمعيت به‌دست مي‌آيد، براي رسيدن به كمترين تخريب در رابطۀ بين درآمد سرانه و تخريب جنگل پيشنهاد مي‌شود كه در توليد داخلي، به ملاحظات محيط زيستي توجه شود؛ به‌عبارتي با حسابداري سبز علاوه‌بر وارد كردن درآمد حاصل از جنگل، هزينه‌هاي تخريب جنگل نيز لحاظ شود. در صورت برداشت از جنگل زمينۀ كاشت و احياي دوباره در نظر گرفته شود. سياست‌هاي جمعيتي نيز بهتر است به‌سمت تناسب جمعيت با منابع سوق داده شود. متغيرهاي نسبت بارندگي به دما و توان دوم نسبت بارندگي به دما به‌ترتيب داراي علامت منفي و مثبت و هر دو معنادار هستند. به‌عبارتي رابطۀ U‌ شكلي بين تخريب جنگل و نسبت بارندگي به دما وجود دارد.