بررسي مباني نظري موثر در تعيين قلمرو دين از ديدگاه سنت‌گرايان

An In-depth Analysis of the Effective Theoretical Foundations in Determining the Realm of Religion from the Traditionalists' Point of View

ديدگاه‌ها در باب قلمرو دين، و حداقلي يا حداكثري دانستن آن از مباني‌اي سرچشمه مي‌گيرند كه هرچند در بادي نظر به چشم نمي‌آيند، اما تأثير خود را در ثناياي بحث به جاي مي‌گذارند. مباني نظري‌اي كه در تعيين قلمرو دين تأثيرگذارند را مي‌توان اين چنين برشمرد: مباني معرفت‌شناختي، هستي‌شناختي، انسان‌شناختي و دين‌شناختي. در اين نوشتار ابتدا نظريات سنت‌گرايان بيان گرديده و آن‌گاه به بررسي نظريات ايشان پرداختيم. ديدگاه غالبي كه در سنت‌گرايي به چشم مي‌خورد تكثرگرايي معرفتي و در پي آن پلوراليسم ديني است. در اين مقاله با اشاره به خاستگاه اين نظريه معرفت‌شناختي، ارتباط آن با ديدگاه هستي‌شناختي و در پي آن تأثير اين ديدگاه در تكثرگرايي ديني تبيين، و سپس نقدهاي وارده بيان گرديده است. در پايان تأثير اين ديدگاه‌ها بر قبول قلمرو حداكثري دين توسط سنت‌گرايان بيان شده است. اين تحقيق با روش تحليلي ـ انتقادي و با استفاده از معاني، مفاهيم، تعريف‌ها و توصيف‌ها به تحليل، تبيين و ارزيابي آراء دانشمندان مي‌پردازد.

Epistemological, ontological, anthropological and theological fundamentals have a great impact on determining the realm of religion. This paper seeks to examine the views of traditionalists in this regard. Epistemological pluralism and religious pluralism are the dominant views of traditionalists. Examining the epistemological and ontological origins of this view, this article examines the impact of these principles on religious pluralism. Using a descriptive-analytical method, the effect of these views on the maximum approach to religion, as proposed by the traditionalists, is examined.