كليدواژه :
حافظه , استمرار رواني , مغز , هويت شخصي , اين‌هماني عددي
چكيده فارسي :
در اين پژوهش ملاك هويت شخصي حافظه، پيوستگي و استمرار رواني، با رويكرد تبييني ـ انتقادي مورد بررسي و نقد قرار مي‌گيرد. اين ملاك تقريرهاي مختلفي دارد. تقرير آگاهي و حافظه هويت شخصي را به همان مجموع خاطرات مي‌داند كه حافظه نام دارد؛ كه البته مسئلۀ فراموشي در انسان اين تقرير را دچار اشكال مي‌كند. براي حل مشكل فراموشي راه‌حل‌هايي ارائه شده كه برخي از پيوستگي و استمرار رواني و زنجيرۀ همپوشاني از خاطرات سخن گفته‌اند. برخي ديگر، استمرار رواني را همراه با استمرار فيزيكي، مثلاً مغز، ملاك هويت شخصي مي‌دانند. در مجموع اين سه تقرير مبتلابه اشكالات متعددي است؛ ازجمله اينكه حافظه امري عرضي است، و نمي‌توان هويت شخصي را به امر عرضي دانست. از سوي ديگر، با صدمه ديدن مغز، همه يا بخشي از حافظه نيز از بين خواهد رفت؛ لذا استمرار رواني همراه با استمرار فيزيكي نيز نمي‌تواند ملاك هويت شخصي باشد. اين ملاك در ارائه پاسخي صحيح به مسائلي چون حيات پس از مرگ، مسئوليت اخلاقي و جزا و كيفرهاي حقوقي نيز ناتوان است.
چكيده لاتين :
Using an explanatory-critical approach, this paper studies the criterion of personal identity including memory, continuity and mental continuity. This criterion has different interpretations. Some consider personal identity to be the sum of memories called memory, but others see psychological continuity along with physical continuity, such as the brain, as the criterion for personal identity. In general, these opinions have several disadvantages, memory is an accidental entity, while personal identity cannot be considered as an accidental entity, On the other hand, by damaging the brain, all or part of the memory will be lost. Therefore, psychological continuity along with physical continuity cannot be a criterion of personal identity. This criterion cannot answer to issues such as life after death, moral responsibility and legal punishments.
