بررسي تاثير تزريق اينترادرمال سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي ژله وارتون در ترميم زخم ديابتي در مدل حيواني

زمينه و هدف: كاربرد سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي در ترميم زخم‌هاي مزمن از چالش برانگيزترين موضوعات در حوزه سلول درماني است. مطالعه حاضر با استفاده از تصويربرداري امواج فراصوت به بررسي اثربخشي تزريق اينترادرمال سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از ژله وارتون بندناف در ترميم زخم‌هاي ديابتي در مدل حيواني پرداخته است. روش بررسي: اين مطالعه تجربي از مهر 1398 تا مهر 1399 در دانشگاه علوم پزشكي تهران بر روي 10 نمونه‌ بندناف نوزادان تازه متولد شده در بيمارستان ميلاد تهران انجام شد. ابتدا سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي از ژله وارتون جداسازي شدند. توانايي تمايزي سلول‌ها و بيان ماركرهاي اختصاصي سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي بررسي شد. مدل ديابت در 42 موش صحرايي نر نژاد ويستار ايجاد شد. حيوانات به دو گروه تزريق نرمال سالين و تزريق سلول تقسيم‌ شدند. ضخامت و چگالي پوست با استفاده از تصويربرداري اولتراسوند در روزهاي 7، 14 و 21 ارزيابي شد. در آخر داده‌ها با استفاده از Student rsquo;s ttest و Analysis of variance مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج بررسي سلول‌ها نشان داد كه سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي از سلامت و كيفيت لازم برخوردار بودند. نتايج اندازه‌گيري بيومتريك پوست ناحيه زخم در موش‌هاي صحرايي نشان داد كه ضخامت و چگالي پوست در روزهاي هفت، 14 و 21 در گروه تزريق سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي ژله وارتون نسبت به گروه كنترل داراي افزايش معناداري بود. نتيجه‌گيري: تزريق سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي ژله وارتون در ناحيه اينترا‌درمال زخم ديابتي، باعث ترميم سريع‌تر زخم در موش‌هاي صحرايي ديابتي مي‌گردد. بر اين مبنا استفاده از اين سلول‌هاي بنيادي مي‌تواند در سلول درماني به‌ويژه در حيطه ترميم زخم‌هاي مزمن مورد توجه قرار گيرد.