بررسي عوامل پيشگويي‌كننده ترومبوز وريدهاي عمقي در بيماران بستري در مراقبت‌هاي ويژه

زمينه و هدف: ترومبوز وريدهاي ‌عمقي يكي از شايعترين مشكلاتي است كه در بخش‌ مراقبت‌هاي‌ ويژه مي‌تواند وضعيت ‌عمومي بيمار را پيچيده‌تر نمايد. اين مطالعه با هدف بررسي عوامل‌ پيشگويي‌كننده ترومبوز وريدهاي‌عمقي در بيماران ‌بستري در بخش‌ مراقبت‌هاي‌ ويژه بيمارستان ‌امين ‌اصفهان صورت ‌گرفت. روش بررسي: مطالعه‌ گذشته‌نگر‌ حاضر، 2000 پرونده تمامي بيماران بستري در بخش ‌مراقبت‌هاي‌ ويژه را طي فروردين 1394 تا اسفند 1396 بررسي‌نمود. از اين ميان 20 بيمار مبتلا به ترومبوز وريدهاي ‌عمقي بودند. 40 پرونده از بيماران اين جامعه كه ترومبوز وريدهاي‌عمقي نداشتند نيز به تصادف انتخاب‌شدند. سن، جنس، معيار ولز، نمره ‌آپاچي، وضعيت‌ تغذيه، پارامترهاي‌كلينيكي، علت‌ بستري، مدت‌ بستري، بيماري‌ ايجاد‌ شده در بخش مراقبت‌هاي ويژه و درمان صورت گرفته استخراج‌شد و در بين دو گروه مورد و كنترل مورد مقايسه قرار گرفت. يافته‌ها: سن بيماران ‌مبتلا به‌طور معناداري بيش از گروه‌ كنترل بود (0.008=P). افزايش در نمره معيار ولز و مدت ‌بستري، داشتن بيماري‌هاي داخلي و ‌پنوموني ‌ايجاد‌شده در بخش‌مراقبت‌هاي‌ ويژه به‌ترتيب شانس ‌بروز ترومبوز را 18.75، 1.92 و 2.75 و 2.28 برابر بالاتر مي برد. افزايش سطح ‌پتاسيم و استفاده از بانداژ به‌همراه هپارين به‌ترتيب شانس ‌بروز ترومبوز را 2.31 و 2.55 برابر كاهش‌داده‌اند (P 0.05). نتيجه‌گيري: در بخش مراقبت هاي ويژه جنرال، بروز ترومبوز وريدهاي عمقي، در بيماران داخلي بيشتر بود. پنوموني بيشترين بيماري ايجاد شده همراه با ترومبوز وريدهاي عمقي و ريسك ابتلا به ترومبوز وريدهاي عمقي در بيمار آنميك بالاتر بود. بيماراني كه از نظر سطح سرمي پتاسيم در حد فوقاني نرمال مرجع قرار داشتند كمتر دچار ترومبوز وريدهاي عمقي شدند. به نظر مي رسد پتاسيم در محدوده بالايي نرمال مرجع مي تواند نقش محافظت‌كننده در برابر ترومبوز وريدهاي عمقي داشته باشد. مطالعات بيشتر با حجم ‌نمونه بزرگ‌تر پيشنهاد مي‌شود.