بررسي فاكتورهاي مستعد‌كننده تاخير تكاملي شيرخواران پره‌ترم در سال اول زندگي

زمينه و هدف: تاخير در تكامل در نوزادان پره‌ترم بيشتر از نوزادان ترم برآورد شده است. شناسايي عوامل مستعدكننده تاخير تكاملي مي‌تواند به متخصصان اين حوزه در پيشگيري از مشكلات تكاملي نوزادان كمك كند. هدف از پژوهش حاضر بررسي عوامل مستعدكننده تاخير تكاملي شيرخواران پره‌ترم در سال اول زندگي بود. روش بررسي: در اين پژوهش تحليلي-مقطعي، 87 شيرخوار پره‌ترم به روش نمونه‌گيري در دسترس در بازه زماني فروردين 1397 تا اسفند 1398 و از دو بيمارستان امام‌حسين (ع) و مهديه انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافيك و اوليه شيرخواران مانند سن، جنسيت، سن بارداري و مشكلات باليني مشاهده شده در بدو تولد از طريق پرونده پزشكي شيرخواران گردآوري شد. به‌منظور ارزيابي وضعيت تكاملي شيرخواران در يك سالگي، از تست غربالگري تكامل ASQ استفاده شد. يافته‌ها: 23 شيرخوار (26.4%) تكامل غير‌طبيعي داشتند. بين سن، قد بدو تولد، وزن يك سالگي، قد يك سالگي، مدت اتصال به ونتيلاتور، آپگار دقيقه اول و بيستم، تشنج، كاهش رفلكس‌هاي نوزادي، پنوموني، تغذيه با شير مادر در يك سال اول زندگي، بروز ضايعه رتينوپاتي، كاردرماني و يافته‌هاي غيرطبيعي نوار قلبي با وضعيت تكاملي شيرخواران در يك سالگي رابطه آماري معناداري وجود داشت. تنها متغير تغذيه با شير مادر در يك سال اول زندگي قدرت پيش‌بيني وضعيت تكاملي شيرخواران را داشت (0.18=OR). نتيجه‌گيري: احتمال بروز تاخير تكاملي در شيرخواران پره‌ترمي كه در يك سال اول زندگي با شير مادر و يا تركيب شير مادر و غذاي كمكي تغذيه مي‌شدند به ميزان يك پنجم كمتر از شيرخواراني بود كه در يك سال اول زندگي از شير مادر تغذيه نمي‌كردند.