بررسي مقايسه‌اي گونه‌هاي كانديدا‌ي دهاني و كلونيزاسيون آن در بزاق تجمعي بيماران ديابتي كنترل شده و كنترل نشده با قند خون ناشتا

مقدمه: ديابت شايع‌ترين بيماري متابوليكي است كه مي‌تواند باعث ايجاد اثرات مختلف در مخاط دهان شود. يكي از شايع‌ترين اين ضايعات كانديديازيس دهاني به‌خصوص در افراد ديابتي كنترل نشده مي‌باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسي ارتباط كلونيزاسيون كانديداي بزاق تجمعي و ميزان قند خون ناشتا و بررسي نوع گونه هاي كانديدا در دو گروه ديابتي كنترل شده و كنترل نشده بود. روش بررسي: اين مطالعه از نوع تحليلي و به روش تحليليمقطعي بر روي 90 بيمار ديابتي متشكل از 45 بيمار ديابتي كنترل نشده با ميزان هموگلوبين گليكوزيله بيشتر از 7 درصد و 45 بيمار ديابتي كنترل شده با ميزان هموگلوبين گليكوزيله كمتر از 7 درصد انجام شد. اطلاعات دموگرافيك بيماران و تاريخچه مربوط به بيماري‌هاي سيستميك آن‌ها بررسي شد سپس نمونه بزاق تجمعي بيماران هر دو گروه به روش spiting جمع‌آوري شد و برروي محيط سبوره دكستروز آگار و آگار كروموژنيك جهت تعيين ميزان كلونيزاسيون و نوع گونه كانديدا، كشت داده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارversion 16 SPSS تست‌هاي آماري تي تست، كاي اسكوار و ضريب همبستگي پيرسون آناليز شدند. نتايج آناليز داده‌ها نشان داد كه رشد كانديدا در گروه كنترل نشده به‌طور معني‌داري در مقايسه با گروه كنترل شده بالاتر بود. بيشترين گونه دست آمده در دو گروه كانديدا آلبيكنس بود. آناليز پيرسون نشان داد كه ارتباط معني‌داري بين CFU/ml و ميزان قند خون ناشتا در دو گروه وجود نداشت (0/689=P و 0/061=r). نتيجه‌گيري: علي‌رغم بالاتر بودن ميزان كلونيزاسيون كانديدا در بزاق تجمعي بيماران ديابتي كنترل نشده، ارتباط آن با ميزان قندخون ناشتا معني‌دار نبود.