نقش واسطه‌اي الگوهاي ارتباطي در رابطه بين تمايزيافتگي خود و رضايت جنسي زوجين

اهداف: رضايت فردي زوجين در بيشتر حوزه‌هاي زناشويي متأثر از الگوهاي ارتباطي آن‌هاست، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي الگوهاي ارتباطي در رابطه بين تمايزيافتگي خود و رضايت جنسي زوجين انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش كليه زوجين ساكن شهرستان بوكان در سال1398 بودند. پانصد نفر از زوجين به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌هاي تمايزيافتگي خود، الگوهاي ارتباطي و رضايت جنسي لارسون، روي آن‌ها اجرا شد، تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام‌به‌گام و آزمون سوبل به كمك نرم‌افزارهاي SPSS (نسخه 22) و PLS انجام گرفت. يافته ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد در بررسي معناداري نقش واسطه‌اي الگوهاي ارتباطي در رابطه بين تمايزيافتگي خود و رضايت جنسي مقدار آماره سوبل تست برابر با 663.18 است(P≤0/01). بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه متغير الگوهاي ارتباطي در تأثير بين تمايزيافتگي خود بر رضايت جنسي، نقش ميانجي مثبت و معني‌داري دارد. از سوي ديگر نيز تأثير تمايزيافتگي خود بر رضايت جنسي هم به صورت مستقل و هم با حضور متغير ميانجي الگوهاي ارتباطي مثبت و معنادار است. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌ها مي‌توان گفت زوج‌درمانگران مي‌توانند براي بهبود تعارضات جنسي زوجين در مداخلات خود، بر بهبود الگوهاي ارتباطي زوجين تأكيد كنند و از اين رويكرد جهت پيشگيري از جدايي و طلاق زوجين و شكست آن‌ها در ازدواجشان استفاده كنند.