مقايسه اثربخشي موسيقي‌درماني و رفتاردرماني شناختي بر كيفيت زندگي، ولع مصرف و تنظيم هيجاني بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون

اهداف: هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي موسيقي‌درماني و رفتاردرماني شناختي بر كيفيت زندگي، ولع مصرف و تنظيم هيجاني بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. مواد و روش ها: روش اين پژوهش شبه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون چند‌گروهي بود و جامعه آماري آن را كليه مراجعان تحت درمان نگهدارنده با متادون در كيلينك‌هاي درماني اعتياد شهر تهران وابسته به وزارت بهداشت در سال 1397 تشكيل مي‌دادند كه 54 (هر گروه 18 نفر) نفر از آنان به شيوه نمونه‌گيري هدفمند در دو گروه آزمايش (موسيقي‌درماني رفتاردرماني شناختي) و يك گروه كنترل قرار داده شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه تنظيم شناختي هيجان و پرسش‌نامه كيفيت زندگي و پرسش‌نامه ولع مصرف استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد هم موسيقي‌درماني و هم رفتاردرماني شناختي ميزان كيفيت زندگي و تنظيم هيجان گروه آزمايش را نسبت به گروه كنترل ارتقا و ميزان ولع مصرف را به نحو قابل توجهي كاهش دادند (0/01 P). نتايج آزمون پيگيري نشان داد ميانگين نمرات گروه‌هاي آزمايش در متغيرهاي مورد مطالعه به طور معناداري متفاوت با گروه كنترل بود. بين گروه‌هاي درماني از لحاظ اثر‌بخشي بر كيفيت زندگي و تنظيم منفي هيجاني شناختي تفاوت معناداري وجود داشت؛ به نحوي كه رفتاردرماني شناختي در تنظيم هيجانات منفي و افزايش كيفيت زندگي مؤثرتر بود. در مورد تنظيم هيجان‌هاي مثبت و كاهش ولع مصرف تفاوت معني‌داري وجود نداشت. نتيجه گيري: اين نتايج حاكي از اين است كه اين دو نوع درمان به طور معني‌داري باعث افزايش كيفيت زندگي، تنظيم هيجاني و كاهش ولع مصرف مي‌شود.